สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ ๑ / เรื่องที่ ๗ พลังงาน การควบคุม และการใช้ประโยชน์ / การควบคุมและใช้ประโยชน์พลังงานจากลม

การควบคุมและใช้ประโยชน์พลังงานจากลม         ลมเป็นพลังงานตามธรรมชาติที่มีอยู่เป็นประจำและเหลือเฟือ มีทั้งรุนแรง ปานกลาง และอ่อน ลมอ่อนๆ ใช้ระบายความร้อนจากร่างกาย ระบายความร้อนจากเครื่องจักรกล และเครื่องใช้ บางประเภท ส่วนลมแรงนั้นเป็นประเภท พายุ ไต้ฝุ่น ทอร์นาโด ไซโคลน เหล่านี้มักจะให้โทษ มากกว่าคุณ
กังหันลม
ลมที่เป็นประโยชน์หนักไปในด้านใช้พลังงานก็มีลมบก ลมทะเล และลมมรสุม มนุษย์ได้ รู้จักใช้แรงลมทำงานแทนแรงคน และสัตว์มานานแล้ว ใช้แล่นเรือ ซึ่งเรียกว่า เรือใบและเรือสำเภา ส่วนประกอบของเรือเหล่านี้ก็มีลำเรือ ลำเรือทำด้วยไม้เป็นส่วนใหญ่ ในเรือมีเสากระโงสำหรับ ยึดใบเรือ ใบเรือมีส่วนประกอบต่างๆ กัน แล้วแต่ขนาดของใบ อาจใช้ไม้ทำโครง และใช้ผ้าใบ ตรึงติดโครงแล้วแขวนไว้ที่เสากระโดงก็ได้ ส่วนประกอบที่สำคัญอีกอันหนึ่งคือหางเสือ เป็นตัวบังคับให้เรือแล่นไปในทิศต่างๆ ได้
มนุษย์ใช้กำลังลมในการแล่นเรือจับปลา	เมื่อลมปะทะใบเรือ ลมก็จะดันให้ใบเรือเคลื่อนที่ แต่ใบเรือติดอยู่กับเสากระโดง เสากระโดงยึดอยู่กับเรือ ใบเรือจึงทำให้เรือเคลื่อนที่ตามไปด้วย
ชาวประมงทะเล ใช้ลมบกลมทะเลช่วยพัดเรือออกไปจับปลาในที่ต่างๆ ได้ไกล สำหรับการค้าขายต่างแดน การเดินทางทางบนในโบราณกาลลำบากมาก เพราะต้องใช้แรง คนและแรงสัตว์ลากพาหนะ แต่การเดินทางทางทะเล ใช้แรงคนควบคุมหางเสือและใบเรือเบาแรง กว่าลากเกวียน ตามชายทะเลมีลมแรงเกือบตลอดเวลา คนที่อยู่ใกล้ทะเลจึงมีโอกาสใช้ลมทำงาน โรงสีลม กังหันลม ระหัดลม ล้วนแต่ใช้หลักการอันเดียวกัน คือ ทำเป็นใบพัดมีแกนหมุนเมื่อลมพัดให้ใบ หมุน แกนก็จะหมุนด้วย เราต่อสายพานจากแกน ไปหมุนระหัดสูบน้ำเข้านาเกลือบ้าง หมุนเครื่องสีข้าวบ้าง หมุนโม่บดแป้งบ้าง หมุนเครื่องกำเนิดไฟฟ้าบ้าง

หัวข้อก่อนหน้า

หัวข้อถัดไป