สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ ๑๒ / เรื่องที่ ๔ การพัฒนาชาวเขาและการเกษตรที่สูง / สำหรับเด็กระดับเล็ก

ประเทศเรามีพื้นแผ่นดินที่กว้างใหญ่ บ้างเป็นที่ราบ บ้างเป็นภูเขา บ้างก็เป็นแหล่งน้ำ ได้แก่ ลำห้วย ลำธาร คู คลอง หนอง บึง ทะเลสาบ และแม่น้ำสายต่างๆ
	จังหวัดในภาคเหนือ เช่น เชียงใหม่ เชียงราย น่าน แม่ฮ่องสอน มีพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่สูงและภูเขา พื้นที่ตั้งแต่เชิงเขาขึ้นไป จนถึงยอดเขา เรียกว่า "ที่สูง" ที่สูงมีอากาศหนาวเย็น เหมือนในประเทศในเขตหนาว
เราเรียกผู้คนที่อยู่อาศัยตามที่สูงบริเวณภูเขาเหล่านั้นว่า "ชาวเขา" ชาวเขาส่วนมากยากจน มีชีวิตที่ลำบาก สุขภาพอนามัย ไม่ดี และมีอาชีพเพาะปลูก แต่เดิมชาวเขาปลูกข้าว ข้าวโพด ถั่ว ฝ้าย และฝิ่น เมื่อปลูกซ้ำที่ ดินจะจืด พืชไม่งอกงาม ชาวเขาก็จะย้ายหาที่ปลูกใหม่ จึงมีการตัดไม้ทำลายป่ามากขึ้นทุกที ฝิ่นเป็นพืชมีอันตรายมาก ส่วนน้อยเท่านั้นที่นำไปทำยารักษาโรคบางชนิดได้ ชาวเขาชอบสูบฝิ่น ซึ่งทำลายสุขภาพ เพราะฝิ่นเป็นยาเสพติด สูบแล้วผอมแห้งแรงน้อย ไม่มีแรงทำงาน นอกจากนี้ยังมีผู้ลักลอบนำฝิ่นไปทำยาเสพติดชนิดอื่น ที่เป็นภัยร้ายแรงยิ่งกว่าฝิ่น การปลูกและค้าขายฝิ่น การทำและค้ายาเสพติดต่างๆ ล้วนเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย ผู้ฝ่าฝืนกฎหมายจะต้องถูกจับ และถูกลงโทษ
ชาวเขาเป็นคนไทยเหมือนกับเรา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ในหลวงของเรา ทรงทราบปัญหาต่างๆ ของชาวเขา และปัญหาเรื่องฝิ่นว่า มีการปลูกฝิ่นผิดกฎหมาย เป็นอันตรายต่อคนไทยทั้งประเทศ และต่อชาวโลกด้วย ทรงคิดช่วยเหลือโดยทรงตั้ง "โครงการหลวง" ขึ้น เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๒ เป็นโครงการส่วนพระองค์ ซึ่งมุ่งให้มีการศึกษา ค้นคว้า ช่วยเหลือ และแนะนำชาวเขา ให้เลิกปลูกฝิ่น โดยปลูกพืชเมืองหนาวแทน
เดี๋ยวนี้ชาวเขาสามารถปลูกไม้ผล จำพวกท้อ บ๊วย แอปเปิล สาลี่ สตรอว์เบอร์รี องุ่น ฯลฯ และสามารถปลูกผักและไม้ดอกเมืองหนาวต่างๆ ได้แล้ว พืชผลเหล่านี้ได้ราคาดี ทดแทนการปลูกฝิ่นได้ โครงการหลวงในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวช่วยให้ชาวเขามีสภาพชีวิตที่ดีขึ้น เลิกปลูกฝิ่นได้ ทำไร่เป็นที่เป็นทาง ไม่ต้องตัดไม้ทำลายป่าเหมือนเดิม นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณใหญ่หลวง หาที่สุดมิได้ แก่พวกเราชาวไทยทั้งประเทศ และแก่ชาวโลกด้วย