สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ ๓๓ / เรื่องที่ ๔ วิวัฒนาการของมนุษย์ / วิวัฒนาการของโฮมินอยด์

วิวัฒนาการของโฮมินอยด์ เมื่อสมัยโอลิโกซีนสิ้นสุดลงประมาณ ๒๔ ล้านปีมาแล้ว และเป็นช่วงเริ่มต้นของสมัยไมโอซีน วิวัฒนาการของสัตว์ไพรเมตชั้นสูงได้แบ่งออกเป็น ๒ สาย สายหนึ่งวิวัฒนาการไปเป็น ลิงโลกเก่า (Old World Monkeys) ส่วนอีกสายหนึ่งวิวัฒนาการไปเป็น โฮมินอยด์ (Hominoid) เช่น ลิงไร้หาง มนุษย์

ภาพเขียนจำลองวิวัฒนาการของโฮมินอยด์ จากมนุษย์วานรสู่มนุษย์สมัยใหม่

สภาพแวดล้อมสมัยไมโอซีนแตกต่างกันบ้างในแต่ละช่วง โดยในสมัยไมโอซีนตอนต้น (ประมาณ ๒๔ - ๑๖ ล้านปีมาแล้ว) สภาพทั่วไปในทวีปแอฟริกาเป็นป่าชื้น ในเขตที่สูงมีป่าไม้ผลัดใบ ซากดึกดำบรรพ์ที่พบส่วนมากอยู่ในพื้นที่ใกล้ทะเลสาบ หรือใกล้แม่น้ำ ต่อมา ในสมัยไมโอซีนตอนกลาง (ประมาณ ๑๖ - ๑๒ ล้านปีมาแล้ว) มีพื้นที่โล่ง หรือป่าเปิด และป่าไม้พุ่มมากขึ้น ครั้นถึงสมัยไมโอซีนตอนปลาย (ประมาณ ๑๒ - ๕ ล้านปีมาแล้ว) อากาศเย็นลง และค่อนข้างแห้ง ทำให้มีทุ่งหญ้าเพิ่มมากขึ้น และมีสภาพแวดล้อมผสมทั้งแบบทุ่งหญ้า ป่าเปิด และพุ่มไม้ โดยเฉพาะในแอฟริกาตะวันออก โฮมินอยด์บางสายพันธุ์ได้สูญพันธุ์ไป แต่มีสายพันธุ์ใหม่ปรากฏขึ้นมาแทน