สารานุกรมไทย
สำหรับเยาวชน
เมนู 33
|
สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ / เล่มที่ ๓๔ / เรื่องที่ ๙ โรคฉี่หนู / การป้องกันโรค
การป้องกันโรค
การป้องกันโรค
เนื่องจากสัตว์ที่เป็นพาหะโรคฉี่หนูมีมากมายจนไม่สามารถกำจัดให้หมดสิ้นไปได้
และเชื้อเลปโทสไปเรก็ยังคงปนเปื้อน อยู่ในสิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัวเรา
การป้องกันโรคนี้ จึงกระทำได้ โดยหลีกเลี่ยงการสัมผัสเชื้อ
ในแหล่งที่สงสัยว่า มีเชื้อปนเปื้อน
หรือปกป้องตนเองในกรณีที่ต้องสัมผัสสิ่งที่ปนเปื้อนเชื้อ ดังนั้น
วิธีการปฏิบัติที่เหมาะสม เพื่อป้องกันการติดเชื้อมีดังนี้
๑. หลีกเลี่ยงสภาวะต่างๆ
- การสัมผัสโดยตรงกับพาหะนำโรค เช่น หนู สุนัข แมว
- การว่ายน้ำหรือลงเล่นในแหล่งน้ำที่อาจปนเปื้อนเชื้อ เช่น ทะเลสาบ คลอง ลำธาร
- การเดินด้วยเท้าเปล่าบนดิน หรือดินโคลน
๒. ใช้อุปกรณ์ป้องกันเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อการสัมผัสเชื้อ
- สวมรองเท้าบูตเมื่อต้องแช่ในแหล่งน้ำต่างๆ ที่อาจมีเชื้อปนเปื้อน เช่น เมื่อลงดำนา
- สวมถุงมือยางเมื่อสัมผัสสัตว์ที่เป็นพาหะ เช่น ในขณะรีดนมวัว การสัมผัสลูกหรือรกของสัตว์ที่แท้งออกมา
- สวมแว่นตาเพื่อป้องกันการกระเด็นของสารคัดหลั่ง หรือน้ำที่ปนเปื้อนสารคัดหลั่งของสัตว์พาหะ
๓. กำจัดเชื้อหรือสัตว์ที่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์และแพร่เชื้อ
- กำจัดหนู
- แยกสัตว์เลี้ยงที่ติดเชื้อไปรักษาและป้องกันการแพร่หรือปนเปื้อนเชื้อในบริเวณที่อยู่อาศัย ที่ทำงาน หรือแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อน
- ทำความสะอาดบริเวณที่มีสัตว์เลี้ยง มีที่ระบายสิ่งปฏิกูล และการทำลายเชื้อในเขตเลี้ยงปศุสัตว์
๔.
การสำรวจโรคในสัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่า
รวมทั้งการตรวจแหล่งน้ำ ดินทราย เพื่อค้นหาแหล่งปนเปื้อนหรือแหล่งแพร่เชื้อและดำเนินการแก้ไข
๕.
แนะนำผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการสัมผัสเชื้อ
ให้รีบพบแพทย์เมื่อมีกลุ่มอาการที่น่าสงสัย
เช่น
มีไข้เฉียบพลัน ตาแดงปวดกล้ามเนื้อมาก
ภายหลังจากสัมผัสน้ำหรือสัตว์ที่สงสัยภายใน ๖ - ๓๐ วัน
เพื่อรีบขอรับการตรวจ และรักษาโดยเร็ว และบอกประวัติการเดินทางในระยะเวลา
๑ เดือนที่ผ่านมา เพื่อให้แพทย์นึกถึงโรคฉี่หนูด้วย
๖. การฉีดวัคซีนป้องกันโรค
การฉีดวัคซีนในสัตว์ให้ได้ผลจะต้องใช้วัคซีนที่มีเชื้อหลายๆ
สายพันธุ์ที่พบในท้องถิ่นนั้นๆ จึงจะป้องกันการเกิดโรคได้
ส่วนการฉีดวัคซีนในคนไม่นิยมใช้
เพราะป้องกันได้เฉพาะสายพันธุ์อิกเทอโรเฮมอร์ราจิกา
และต้องฉีดกระตุ้นทุกปี ประสิทธิภาพก็ยังไม่แน่นอน
อีกทั้งในปัจจุบันยังไม่มีวัคซีนจำหน่ายในประเทศไทย
๗.
การให้ยาปฏิชีวนะป้องกันโรค
ในกรณีหากมีการสัมผัสสิ่งปนเปื้อนเชื้อเป็นครั้งคราว
ควรรับประทานยาปฏิชีวนะ เพื่อป้องกันการเกิดโรคในแต่ละครั้งคราวไป เช่น
ทหารที่เข้าไปฝึกในป่า ผู้ที่เล่นน้ำในแหล่งน้ำที่สงสัยว่าปนเปื้อนเชื้อ
อย่างไรก็ดี การรับประทานยาปฏิชีวนะ ควรต้องปรึกษาแพทย์ก่อน
|
|
