ความสำคัญ และลักษณะอาการ

            ไข้ออกผื่นเป็นความเจ็บป่วยซึ่งพบได้บ่อยในเด็ก อาการหลักคือ มีไข้และมีผื่นขึ้น รวมทั้งอาจจะมีอาการอื่นๆ ร่วมด้วย เช่น เบื่ออาหาร อุจจาระร่วง อาเจียน มีน้ำมูก ไอ ซึม ซึ่งอาจมีอาการไม่มาก หรือมีอาการรุนแรง และเกิดภาวะแทรกซ้อนได้ ไข้ออกผื่นส่วนใหญ่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส ซึ่งมักติดต่อโดยการสัมผัสละอองฝอยของน้ำมูก น้ำลายที่ผู้ป่วยไอ จาม หรือสัมผัสสิ่งของหรือมือที่เปื้อนน้ำมูก น้ำลาย หรือเสมหะ โดยทั่วไปอาการดังกล่าวมักไม่รุนแรงและหายได้เอง ผู้ป่วยบางคน ซึ่งส่วนน้อยเกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียหรือเชื้อริกเก็ตต์เซีย ซึ่งมีความรุนแรงกว่า นอกจากนี้ ไข้ออกผื่นอาจเกิดจากภาวะอื่นๆ ที่มิใช่การติดเชื้อ เช่น การแพ้ยา โรคเอสแอลอี (โรคแพ้ภูมิตนเอง) โรคคาวาซากิ หรือภาวะโรคทางผิวหนังซึ่งไม่ทราบสาเหตุ บางครั้งลักษณะของผื่นที่จำเพาะอาจช่วยบ่งชี้ได้ว่าน่าจะเกิดจากโรคหรือการติดเชื้อชนิดใด เช่น ผื่นที่เป็นตุ่มน้ำใสกระจายทั่วตัว บ่งถึงโรคอีสุกอีใส ผื่นที่กระจายจากใบหน้าแล้วค่อยลงมาที่ลำตัวและขา พร้อมกับมีไข้สูง ตาแดง บ่งชี้ถึงโรคหัด ผื่นที่ฝ่ามือ ฝ่าเท้า พร้อมกับมีแผลร้อนในในปาก เกิดจากโรคมือ เท้า ปาก และผื่นที่สากเหมือนกระดาษทรายพร้อมกับมีอาการเจ็บคอ บ่งชี้ถึงโรคอีดำอีแดง แต่ในผู้ป่วยส่วนใหญ่มักมีผื่นที่ไม่จำเพาะ เช่น ผื่นจุดแดงทั่วๆ ไป อาจมีอาการคัน หรือผื่นลมพิษ ซึ่งมีลักษณะนูนแดงคัน ย้ายที่ได้ ซึ่งมักบอกไม่ได้แน่ชัดว่า แพ้ยา แพ้อาหาร หรือเกิดจากการติดเชื้อ ต้องอาศัยการตรวจอื่นๆ เพื่อช่วยวินิจฉัยโรคอย่างถูกต้อง