การติดต่อสื่อสารระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนต์ และวิทยาการของการพัฒนาหุ่นยนต์ในอนาคต

            การติดต่อสื่อสารระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนต์ (human-robot interaction) เป็นศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการทำให้มนุษย์ สามารถใช้งานควบคุมติดต่อสื่อสารกับหุ่นยนต์ ที่สร้างขึ้นมาได้อย่างสะดวกและเป็นธรรมชาติ ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับสิ่งต่างๆ คือ  ความรู้ทางด้านวิทยาการหุ่นยนต์ ปัจจัยมนุษย์ การติดต่อสื่อสารระหว่างมนุษย์กับคอมพิวเตอร์ ปัญญาประดิษฐ์ การทำความเข้าใจภาษาธรรมชาติ เป็นต้น ซึ่งการผสมผสานความรู้ดังกล่าวทำให้สามารถออกแบบระบบการติดต่อสื่อสาร  เพื่อควบคุมการใช้งานหุ่นยนต์อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

            การติดต่อสื่อสารระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนต์ได้มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ระยะแรกที่หุ่นยนต์เริ่มมีบทบาท ในโรงงานอุตสาหกรรม เช่น โรงงานผลิตรถยนต์ เนื่องจากงานของหุ่นยนต์จะเน้นการหยิบจับ การวางหรือประกอบชิ้นงานเป็นหลัก ดังนั้น เพื่อความสะดวกในการควบคุมหุ่นยนต์ จึงมีการคิดค้นอุปกรณ์สอนและบันทึกค่าตำแหน่งของปลายแขนหุ่นยนต์ ซึ่งเรียกว่า แป้นการสอนตำแหน่ง (teach pendant) โดยผู้ใช้สามารถป้อนเป็นค่าตัวเลขของตำแหน่ง หรือควบคุมการเคลื่อนที่ ของแต่ละข้อต่อ ผ่านปุ่มบนแป้นควบคุม จนปลายแขนถึงตำแหน่งที่ต้องการ แล้วสั่งบันทึกค่ามุมของแต่ละข้อต่อนั้นไว้ หลังจากนั้น สามารถสั่งการให้หุ่นยนต์เคลื่อนที่ไปยังตำแหน่งที่เคยสอน และบันทึกไว้ได้  การควบคุมลักษณะนี้ เหมาะกับการใช้งานประเภทหยิบแล้ววาง นอกจากหุ่นยนต์ที่ใช้ในโรงงานอุตสาหกรรม ซึ่งทำหน้าที่ทุ่นแรงในการหยิบจับ เชื่อม ตัด พ่นสี และประกอบชิ้นส่วนแล้ว ยังมีการพัฒนาหุ่นยนต์ให้สามารถทำงานได้หลากหลายด้านมากยิ่งขึ้น เช่น หุ่นยนต์สำรวจและกู้ภัย หุ่นยนต์ใช้ในทางทหาร หุ่นยนต์ใช้ในการแพทย์ หุ่นยนต์เพื่อการศึกษา รวมทั้งหุ่นยนต์บริการทั้งในสำนักงานและที่บ้าน จะเห็นได้ว่า หุ่นยนต์เข้ามามีบทบาทในวิถีชีวิตมนุษย์มากขึ้น จึงมีการวิจัยและพัฒนา เพื่อสร้างเครื่องมือหรือวิธีการในการควบคุม และติดต่อสื่อสารกับหุ่นยนต์ ให้มีความสะดวกและเป็นธรรมชาติมากขึ้น เช่น มีการพัฒนาก้านควบคุม (joystick) ซึ่งทำให้ผู้ใช้งานควบคุมหุ่นยนต์ได้สะดวกขึ้น โดยเฉพาะหุ่นยนต์แบบเคลื่อนที่ ที่ควบคุม โดยการใช้ปุ่ม ร่วมกันกับการส่งคำสั่งการเคลื่อนที่ไปยังหุ่นยนต์