ประกาศสงกรานต์ประจำปีของหลวงในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น มีข้อความที่ให้รายละเอียดมาก โดยจัดส่งเป็นหนังสือออกจากกรุง ไปยังหัวเมืองต่างๆ ดังตัวอย่างประกาศสงกรานต์ จุลศักราช ๑๑๗๕ ตรงกับพุทธศักราช ๒๓๕๖ ซึ่งส่งไปยังเมืองนครศรีธรรมราช มีข้อความดังต่อไปนี้

            "หนังสือ เจ้าพระยาอัคคมหาเสนาธิบดี อภัยพิริยปรากรมพาหุสมุหพระกลาโหม มาถึง พระยาศรีธรรมโศกราชชาติเดโชไชยมหัยสุริยาธิบดี อภัยพิริยปรากรมพาหุ พระยานครศรีธรรมราช ด้วยทรงพระกรุณาตรัสเหนือเกล้าเหนือกระหม่อมสั่งว่า พระโหราธิบดีโหรมีชื่อ ทำฎีกามหาสงกรานต์ ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย ศุภมัสดุวรพุทธศาสนา สองพันสามร้อยห้าสิบห้าพระวรรษา กาลกำหนดเจตมาศ สุกรปักษ์ เอการัศมี ดิถีระวิ วาระตัททิวากาล เพลาเช้าย่ำรุ่งแล้วสองชั่วโมง บรมเทพทินกร เสร็จจากมีนราษีประเวศสู่เมษราษี ทางโคณะวิถีใกล้พระเมรุราช ขณะนั้น มีนางเทพธิดาองค์หนึ่งทรงนามชื่อว่า ทุงษมหาสงกรานต์ มาแต่จาตุมหาราชิกา กระทำกฤษดาภิมณฑ์ ทรงพาหุรัด ทัดดอกทับทิม ทรงอาภรณ์อันแล้วด้วยแก้ว ปถมราช พระหัตถ์ขวาทรงสังข์ พระหัตถ์ซ้ายทรงจักร ภักษาหารผลอุทุมพร เสด็จโคจรยืนไปเหนือหลังครุฑพาหนะ เป็นมัคคนายกนำอมระคะณาเทพดาแสนโกฏิ ประชุมชวนกันมารับพระเศียรท้าวกบิลมหาพรหม อันใส่พานทองประดิษฐานไว้ในถ้ำคันธุลี ที่เขาไกรลาส แดนหิมพานตะประเทศ ขณะนั้นเทพดาทำคาระวาดุษฎี ชำระสุคนธวิเลปะนะบูชายาควิธีอันควรด้วยดีตามวิไสยจารีตโบราณแล้ว ก็แห่ทักษิณาวัฏ เขาพระสุเมรุราชคำรบหกสิบนาฑีแล้ว ก็เชิญเข้าไว้ในถ้ำคันธุลีดังเก่า จึงเทพดาเจ้านำมาซึ่งลดาวัลย์อันชื่อฉมุนาค ใส่สุวรรณภาชนะทอง เอาไปล้างในอโนดาดสระเจ็ดแถว เถาฉมุนาคก็ละลายออกไปดั่งน้ำมันเนย แล้วพระเวศณุกรรมเทวะบุตร จึ่งนฤมิตรโรงอันหนึ่งชื่อ ภัควดี ให้หมู่เทพนิกร อัปษรกันยาเข้านิสีทนาการนั่งพร้อมกัน จึงสมาทานรักษาศีลเอาน้ำฉมุนาค เป็นทักขิณาทานแจกกันสังเวยทุกๆ องค์ ก็ชวนกันชื่นชมโสมนัส เดชะกุศลผลได้กระทำนั้น ก็บรรเทาโทษ แห่งมหาสงกรานต์ ให้อันตรธานสูญไป ความเจริญทีฆายุศิริสมบัติก็มีแก่เทพดาทั้งปวง ระวิวาระเป็นวันมหาสงกรานต์ จันทวาระเป็นวันเนา ภุมวาระเป็นวันเถลิงศก ฤๅพระยาวัน ครั้น ณ วันเดือนห้า ขึ้นสิบสามค่ำเพลาบ่ายสี่โมง สิ้นกะปิสังวัจฉระ เป็นกุกกุฏสังวัจฉระ จุลศักราชขึ้นเป็นพันร้อยเจ็ดสิบห้า ปีระกานักษัตรเบญจศก เนาวันหนึ่งเป็นสงกรานต์สามวัน ผลทำนาย พสุสงกรานต์ อจินตสงกรานต์ สามัญสงกรานต์ เป็นสามประการ อธิบายเป็นสามัญ โลกทั่วทุกประเทศในสกุลชมพูทวีป เกณฑ์พิรุณสารทพระจันทร์เป็นอธิบดี นาคราชสี่ตัวบันดานให้ฝนห้าร้อยห่า อุบัติดลบังเขาจักรวาร สองร้อยห่า อรัญญิกาปิ หิมพานต์ร้อยห้าสิบห่า มหาสมุทรร้อยห่า มนุษย์โลกห้าสิบห่า ฝนต้นมือมัธยม กลางมือปลายมืออุดม เกณฑ์ดี นาดอนทรามพอดี เกณฑ์ธัญญาหารออกเศษสุกรชื่อ ลาภะ เข้ากล้าในภูมินาได้ผลสิบส่วนเสียส่วนหนึ่ง ธัญญาหารผลาหารมัจฉมังษาหารอุดม ครั้น ณ วันเดือนห้าขึ้นสิบสามค่ำเช้าสามโมงหกบาตเสร็จการพระราชพิธีศก เจ้าพนักงานชำระพระเครื่องต้น จะได้ตั้งเครื่องพระมุรธาภิเศก ชีพ่อพราหมณ์จะได้ถวายน้ำกรดน้ำสังข์ ขอเชิญพระบาทสมเด็จพระบรมนารถบรมบพิธพระพุทธเจ้าอยู่หัวเสด็จเข้าที่สรงสนาน ทรงเครื่องพระมุรธาภิเศกตามราชประเพณี สมเด็จบรมกษัตริย์สืบๆ มา เพื่อทรงพระจำเริญพระราชศิริสวัสดิพิพัฒมงคลเมทนีดลสกลสัตรูไกษย และให้ผเดียงพระสงฆ์ราชาคณะ เจ้าอธิการ และราษฎร ให้รู้จงทั่วตามรับสั่ง ครั้นหนังสือมาถึงนี้วันใด ก็ให้กระทำตามจงทุกประการ หนังสือมา ณ วันเสาร์ เดือนสี่ แรมสิบเอ็ดค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๔ ปีวอกจัตวาศก"

            ต่อมา พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ทรงพระราชดำริว่า ประกาศสงกรานต์แบบเก่านั้น มีข้อความเกี่ยวกับคำทำนายเหมือนอย่างหมอดูมากไป จึงโปรดเกล้าฯ ให้แก้ไขข้อความในประกาศสงกรานต์ขึ้นมาใหม่ บอกแต่เพียงว่า วันนั้นเป็นวันสงกรานต์ วันเนา วันเถลิงศก ดังข้อความในตัวอย่างประกาศสงกรานต์ ปีมะเส็ง นพศก จุลศักราช ๑๒๑๙ พุทธศักราช ๒๔๐๐ มีความว่า

            "มีพระบรมราชโองการมานพระบัณฑูรสุรสิงหนาท ให้ประกาศแก่ข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อย แลราษฎรในกรุงฯ นอกกรุงฯ ให้รู้ทั่วกันว่า ในปีมะเส็ง นักษัตรนพศกนี้ ณ วันเสาร์ เดือน ๕ แรม ๒ ค่ำ เป็นวันมหาสงกรานต์ วันอาทิตย์แรม ๓ ค่ำ เป็นวันเนา วันจันทร์แรม ๔ ค่ำ เป็นวันเถลิงศก เป็นวันนักขัตฤกษ์พิเศษเพียง ๓ วัน ให้ข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อย แลราษฎรในกรุงฯ นอกกรุงฯ ทำบุญให้ทาน ในเขตมหาสงกรานต์นี้ เหมือนอย่างเคยทำมาแต่ก่อน

ปีมะเส็งนพศกนี้ พุทธศักราช ๒๔๐๐ นับตั้งแต่วันเสาร์ เดือน ๖ แรมค่ำ ๑ ไป เป็นปีที่ ๗ ในรัชกาลประจุบันนี้ มหาศักราช ๑๗๗๙ จุลศักราช ๑๒๑๙ ตั้งแต่วันอาทิตย์ เดือน ๕ แรม ๔ ค่ำ ไป

ปีนี้ ไม่มีอธิกมาส แลอธิกวาร จะมีสุริยคาธครั้งหนึ่งในเดือน ๑๐ สิ้นเดือนจะมีจันทรุปราคาครั้งหนึ่งในเดือน ๘ กลางเดือน

ณ วันเสาร์ เดือน ๕ ขึ้น ๓ ค่ำ วันหนึ่ง วันพุธ เดือน ๑๐ แรม ๑๓  ค่ำวันหนึ่ง เป็นวันที่ถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยา

ประกาศมา ณ วันพุธ เดือน ๔ แรม ๑๕ ค่ำ ปีมะโรงนักษัตรอัฐศก"

ประกาศสงกรานต์ดังกล่าวข้างต้น ไม่เป็นที่นิยมของประชาชนส่วนใหญ่ เนื่องจากขาดความสำคัญเกี่ยวกับวัน ที่จะใช้ในการประกอบพิธีมงคล และเกณฑ์ต่างๆ ที่เกี่ยวกับสภาพดินฟ้าอากาศที่บอกเรื่องน้ำมากน้ำน้อย ในสมัยต่อมา ประกาศสงกรานต์จึงนิยมทำเป็นภาพปฏิทิน บอกวัน เดือน ปี ทั้งทางสุริยคติและทางจันทรคติ ในภาพมีนางสงกรานต์ประทับมาบนหลังพาหนะ แวดล้อมด้วยขบวนแห่เทวดานางฟ้าเชิญเศียรท้าวกบิลพรหม ผู้ที่แห่นำหน้าจะขี่สัตว์ และถือธงบอกชื่อปี ชื่อสัตว์ในพวก ๑๒ นักษัตร มีภาพนาคพ่นน้ำ หรือนาคให้น้ำตามจำนวนนาคที่มีในปีนั้น ตอนล่างมีข้อความบอกประกาศสงกรานต์ประจำปี ดังตัวอย่าง เป็นภาพปฏิทินประกาศสงกรานต์ประจำปีเถาะ พุทธศักราช ๒๕๔๒ และข้อความในประกาศสงกรานต์ ดังนี้

"ปีเถาะ (ธาตุไม้ มนุษย์ผู้หญิง) เอกศก จุลศักราช ๑๓๖๑ ทางจันทรคติ เป็นอธิกมาส ทางสุริยคติ เป็นปกติสุรทิน

วันที่ ๑๔ เมษายน เป็นวันมหาสงกรานต์ ตรงกับ ณ วันพุธ แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๕ เวลา ๑๐ นาฬิกา ๕๘ นาที ๕๘ วินาที

นางสงกรานต์ ทรงนามว่า มณฑาเทวี ทรงพาหุรัด ทัดดอกจำปา อาภรณ์แก้วไพฑูรย์ ภักษาหารนมเนย พระหัตถ์ขวาทรงเหล็กแหลม พระหัตถ์ซ้ายทรงไม้เท้า เสด็จยืนมาเหนือหลัง คัทรภะ (ลา) เป็นพาหนะ

วันที่ ๑๖ เมษายน เวลา ๑๕ นาฬิกา ๐ นาที ๐ วินาที เปลี่ยนจุลศักราชใหม่เป็น ๑๓๖๑ ปีนี้ วันพฤหัสบดีเป็นวันธงชัย วันอาทิตย์เป็นวันอธิบดี วันพุธเป็นวันอุบาทว์ วันอังคารเป็นวันโลกาวินาศ

ปีนี้ วันศุกร์เป็นอธิบดีฝน บันดาลให้ฝนตก ๖๐๐ ห่า ตกในเขาจักรวาล ๒๔๐ ห่า ตกในป่าหิมพานต์ ๑๘๐ ห่า ตกในมหาสมุทร ๑๒๐ ห่า ตกในโลกมนุษย์ ๖๐ ห่า นาคให้น้ำ ๑ ตัว

เกณฑ์ธัญญาหารได้เศษ ๐ ชื่อ ปาปะ ข้าวกล้าในภูมินาจะได้ผล ๑ ส่วน เสีย ๙ ส่วน

เกณฑ์ธาราธิคุณ ตกราศีปถวี (ดิน) น้ำงามพอดี"