ศาสนาพราหมณ์เป็นศาสนาเก่าแก่ศาสนาหนึ่งที่เข้ามามีบทบาทในสังคมไทยนับตั้งแต่ก่อนสมัยสุโขทัย ดังจะเห็นได้จาก ร่องรอยของโบราณสถานและโบราณวัตถุที่เป็นมรดกตกทอด รวมถึงพิธีกรรมต่างๆ ที่ยังคงมีอิทธิพลต่อชีวิตของคนไทย ตราบจนปัจจุบัน เช่น การนับถือเทพเจ้าต่างๆ ของศาสนาพราหมณ์ การนับถือเสาหลักเมือง พิธีบวงสรวงตั้งศาลพระภูมิ พิธีปลุกเสกเครื่องรางของขลังต่างๆ พิธีรดน้ำสังข์ รวมถึงพระราชพิธีต่างๆ ในพระราชสำนัก และด้วยเหตุที่ศาสนาพราหมณ์มีความสำคัญต่อวิถีชีวิตของคนในสังคมไทยอย่างมาก ชุมชนพราหมณ์จึงเกิดขึ้นในเมืองหลวง และเมืองสำคัญต่างๆ ของไทยจำนวนไม่น้อย '
ชุมชนพราหมณ์เหล่านี้มีศูนย์กลางสำคัญของชุมชน คือ เทวสถาน เช่นเดียวกับที่พุทธศาสนิกชนมี วัด เป็นศูนย์กลางของชุมชน คำว่า เทวสถาน ที่กล่าวถึงในที่นี้ คือ สถานที่ที่เป็นที่สถิตของเทพเจ้าในศาสนาพราหมณ์ และเป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมของพราหมณ์ เทวสถานของศาสนาพราหมณ์บางครั้งเรียกว่า เทวาลัย บางครั้งก็เรียกว่า โบสถ์พราหมณ์ หรือเรียกรวมกันว่า เทวสถานโบสถ์พราหมณ์
