จะเห็นได้ว่า ประติมากรรมเป็นงานศิลปะที่มีคุณค่า และประโยชน์หลายด้าน บรรพบุรุษของไทยได้ริเริ่ม และวางแผนงานประติมากรรมของไทยมานานแล้ว เนื่องจากประติมากรรมของไทยได้ผ่านการหล่อหลอม และผสมผสานทางวัฒนธรรมมาอย่างชาญฉลาด ไทยจึงยังคงสามารถรักษารูปแบบ ที่เป็นเอกลักษณ์ของไทยได้อย่างเด่นชัด ในระยะหลังตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๖ เป็นต้นมา ความเจริญของประเทศทางตะวันตกได้หลั่งไหลเข้ามาในประเทศไทย ทำให้เกิดแนวคิดใหม่ในการสร้างสรรค์งานศิลปะ งานศิลปะมิได้สร้างขึ้นเพียงเพื่อแสดงออกถึงความเชื่อทางศาสนาเท่านั้น แต่สามารถสร้างขึ้น เพื่อสาธารณประโยชน์ด้วย ดังนั้น การสร้างอนุสาวรีย์ การทำรูปปั้น และเหรียญตราต่างๆ จึงได้เกิดขึ้น บุคคลสำคัญที่มีอิทธิพลต่อวงการศิลปกรรมไทยสมัยใหม่ทุกสาขาคือ ศาสตราจารย์ ศิลป พีระศรี ศิลปินผู้ปั้นรูปอนุสาวรีย์สำคัญๆ ของชาติจำนวนมาก เช่น พระบรมรูปรัชกาลที่ ๑ พระบรมรูปรัชกาลที่ ๖ เมื่อประเทศไทยเปลี่ยนแปลงการปกครองใน พ.ศ. ๒๔๗๕ งานศิลปกรรม ซึ่งแต่เดิมอยู่ในความดูแลของราชสำนัก ก็ได้เปลี่ยนไปอยู่ในความดูแลของกรมศิลปากร ซึ่งต่อมาได้จัดตั้งมหาวิทยาลัยศิลปากรขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๖ จัดให้มีการเรียนการสอนทางด้านศิลปกรรมสาขาต่างๆ ปัจจุบันงานประติมากรรมของไทยได้เข้าสู่ยุคของศิลปะร่วมสมัย ซึ่งศิลปินมีอิสรภาพทั้งทางด้านความคิด เนื้อหาสาระ เทคนิค และรูปแบบการแสดงออก สุดแท้แต่จินตนาการ และความสามารถของศิลปินผู้สร้าง