เล่มที่ 2
การตรวจอากาศ
สามารถแชร์ได้ผ่าน :
การวัดความเร็วและทิศทางของลม

            ลม คือ การเคลื่อนไหวของอากาศ ถ้าลมแรง ก็หมายถึงว่ามวลของอากาศเคลื่อนตัวไปมากและเร็วในอุตุนิยมวิทยา การวัดลมจำต้องวัดทั้งทิศของลมและอัตราหรือความเร็วของลม สำหรับการวัดทิศของลมนั้นเราใช้ศรลม (wind vane) ส่วนการวัดความเร็วของลม เราใช้เครื่องมือที่เรียกว่า "อะนีมอมิเตอร์" (anemometer) ซึ่งมีหลายชนิด แต่ส่วนมากใช้แบบใบพัด หรือกังหัน หรือใช้แบบถ้วยกลมสามใบ และมีก้านสามก้านต่อมารวมกันที่แกนกลาง จากแกนกลางจะมีแกนต่อลงมายังเบื้องล่าง เมื่อกังหันหมุนจะทำให้เกิดกระแสไฟฟ้า ซึ่งจะทำให้เข็มที่หน้าปัดชี้แสดงความเร็วของลมคล้ายๆ กับหน้าปัดที่บอกความเร็วของรถยนต์

 
เครื่องวัดทิศทางและความเร็วของลมแบบใบพัด

            การวัดความเร็ว และทิศของลม อาจทำได้โดยใช้เครื่องมืออีกชนิดหนึ่ง เรียกว่า "ใบพัดลม" ซึ่งสามารถวัดความเร็วและทิศได้พร้อมกัน ในการวัดความเร็วของลมมีหน่วยที่ใช้กันอยู่หลายหน่วย แล้วแต่ว่าผู้ใช้จะนิยมและสะดวกที่จะใช้หน่วยใด เช่น นอต หรือไมล์ทะเลต่อชั่วโมง กิโลเมตรต่อชั่วโมง ไมล์ (บก) ต่อชั่วโมง

            นอกจากเครื่องวัดลมชนิดดังกล่าวแล้ว ยังมีเครื่องบันทึกความเร็ว และทิศของลมอยู่ตลอดเวลาด้วย เครื่องบันทึกลมนี้เรียกว่า อะนีมอกราฟ (anemograph) ซึ่งสามารถบันทึกความเร็วและทิศของลมได้ตามที่เราต้องการ

มาตราลมโบฟอร์ต

            เมื่อ พ.ศ. ๒๓๔๘ พลเรือเอก เซอร์ ฟรานซิส โบฟอร์ต (Admiral Sir Francis Beaufort, ค.ศ. ๑๗๗๔ - ๑๘๕๗, ชาวอังกฤษ) แห่งราชนาวีอังกฤษได้พัฒนา มาตราส่วนสำหรับคาดคะเนความเร็วของลมไว้ใช้ใน การเดินเรือใบ เรียกว่า มาตราลมโบฟอร์ต (Beau- fort wind scale) ซึ่งเป็นที่นิยมใช้กันทั่วไป และแบ่ง กำลังออกเป็น ๑๓ ชั้น คือ ตั้งแต่ ๐ ถึง ๑๒ โดย มีคำบรรยายเครื่องหมาย และเปรียบเทียบความเร็ว ดังนี้