นอกจากโพรงรังที่หักแล้ว ยังมีโพรงรังที่ถูกทอดทิ้งซึ่งบ่งชี้ว่าโพรงรังเหล่านั้นสูญเสียสภาพ มีอัตราสูงถึงร้อยละ ๗๐ ในการสำรวจโพรงรังนั้น คณะวิจัยใช้วิธีปีนด้วยเชือก เหมือนกับการปีนเขา เพราะโพรงรังมักอยู่สูงประมาณ ๒๐-๓๐ เมตรจากพื้นดิน ผลการสำรวจ พบสาเหตุพื้นโพรงทรุด ร้อยละ ๕๐ เป็นผลจากกระบวนการผุพังตลอดเวลา ทำให้พื้นทรุดลงไปเรื่อยๆ การแก้ปัญหาพื้นโพรงทรุดทำได้ง่ายด้วยการถมดิน อีกสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้สภาพโพรงรังไม่เหมาะสมก็คือ ปากโพรงปิด หรือแคบลงร้อยละ ๔๐ เนื่องจาก ต้นไม้ที่มีโพรงรัง แม้จะมีไส้เน่าเปื่อยจากเชื้อรา แต่เนื้อไม้ส่วนเปลือกยังมีชีวิต และเนื้อเยื่อ ก็ยังเจริญเติบโต จึงต้องถากเปิดออก เมื่อโพรงรังสภาพดีมีอยู่น้อย ทำให้เกิดการแก่งแย่งโพรง พฤติกรรมนี้สามารถบ่งชี้ได้ว่าเกิดการขาดแคลนโพรงรัง ซึ่งเป็นอุปสรรคในการทำรัง ของนกเงือก การซ่อมแซมโพรงรังและปรับปรุงโพรงธรรมชาติให้สามารถเป็นโพรงรังได้ ทำให้เพิ่มโพรงรังแก่นกเงือกได้อีกร้อยละ ๓๐ เป็นการเพิ่มโอกาสให้นกเงือกได้ขยายพันธุ์

สรุปบทบาทสำคัญของนกเงือกในระบบนิเวศป่า คือ นกเงือกจัดเป็นสัตว์ "ชนิดหลัก" (Keystone species) ซึ่งทำหน้าที่สำคัญ โดยเป็นผู้กระจายเมล็ดพันธุ์ไม้ที่มีประสิทธิภาพคงความหลากหลายของพันธุ์ไม้ป่า อีกทั้งยังเป็นผู้ล่า ซึ่งรักษาความสมดุล ของระบบนิเวศ จึงทำให้ป่าสมบูรณ์ รวมทั้งเป็นสัตว์ชนิดให้ร่มเงา (Umbrella species) เนื่องจาก มีการใช้พื้นที่ป่า ครอบคลุมพื้นที่กว้างมาก และยังมีปฏิสัมพันธ์ทั้งกับนก สัตว์ และพืชหลากหลายชนิด ดังนั้น ถ้าอนุรักษ์นกเงือกไว้ได้ ก็เท่ากับ อนุรักษ์สัตว์และพืชอื่นๆ ได้อีกมากมาย นอกจากนี้ นกเงือกเป็นสัตว์ชนิดบ่งชี้ (Indicator species) บอกถึงความสมบูรณ์ ของป่าได้ด้วย และเป็นสัตว์ชนิดนำธง (Flagship species) คือ เป็นชนิดที่มีความโดดเด่นและดึงดูดความสนใจของคนทั่วไปด้วย



นกชนหินปกติมักหากินที่ระดับยอดไม้ในป่าดิบชื้น เพศผู้จะร้องเสียงดังมาก คือ ตุ๊ก...ตุ๊ก... ทอดเป็นจังหวะ ร้องติดต่อกันยาว เสียงร้องกระชั้นขึ้นเป็นลำดับ เมื่อสุดเสียง จะคล้ายกับเสียงหัวเราะ ประมาณ ๔-๕ ครั้ง เวลาตกใจจะแผดเสียงสูงคล้ายเสียงแตร หากต่อสู้กัน จะบินเอาโหนกชนกันกลางอากาศ ทำให้เกิดเสียงดัง

อาหาร อาหารหลัก ได้แก่ ไทร และผลไม้ป่าอื่นๆ เช่น ตาเสือ ทัง เลือด จันทน์ม่วง ส่วนอาหารจำพวกสัตว์ นอกจากแมลงต่างๆ แล้ว นกชนหินยังล่าสัตว์อื่นๆ เช่น กิ้งก่า กระรอก ลูกนก แมลง