ความหมายของซากดึกดำบรรพ์
ซากดึกดำบรรพ์ คือ ซากหรือร่องรอยการดำรงชีวิตของสิ่งมีชีวิตในอดีตอันยาวนาน ซึ่งถูกเก็บรักษาอยู่ในชั้นหินเปลือกโลกโดยวิธีทางธรรมชาติ ตรงกับคำในภาษาอังกฤษว่า fossil ซึ่งมีรากศัพท์มาจากภาษาละตินว่า fossus แปลว่า ถูกขุดขึ้นมา
การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับซากดึกดำบรรพ์ เรียกว่าวิชาบรรพชีวินวิทยา (Paleontology) หรือ โบราณชีววิทยา (Paleobiology) และผู้ที่ศึกษาด้านนี้ เรียกว่า นักบรรพชีวินวิทยา (Paleontologist) หรือ นักโบราณชีววิทยา (Paleobiologist)