ลักษณะโดยทั่วไปของเหง้า (ซ่อนกลิ่นฝรั่ง) คือ มีลำต้นเป็นก้อนกลมแบน ที่ลำต้นตอนบน มีตายอด (apical bud) ที่จะเจริญเป็นต้นปลอม (pseudo stem) ซึ่งจะให้ดอกและเกิดเหง้าใหม่ในฤดู ต่อไป
ด้านล่างของเหง้าเป็นฐานราก ซึ่งจะให้กำเนิด ราก ระหว่างตายอดและฐานรากจะมีข้อและปล้อง ที่มีข้อมักจะมีกาบใบแห้งบางๆ หุ้มเหง้าอยู่
ชีพจักรการเจริญของเหง้าซ้อนกลิ่นฝรั่ง
เมื่อปลูกเหง้าหรือหัวซ่อนกลิ่นฝรั่ง เหง้า จะเกิดรากขึ้นที่ฐานรากก่อน จากนั้นตายอดก็จะ เจริญเป็นต้นขึ้นไปในอากาศ ต้นในระยะแรกนี้ จะประกอบด้วยกาบใบที่รวมตัวกันถัดจากนั้นโคนต้น ใหม่จะค่อยๆ โตขึ้น จนกระทั่งส่งก้านดอกเกิดเป็นเหง้าใหม่ ซ้อนบนเหง้าเก่าอีกทีหนึ่ง ในกรณีที่ตายอดเสียหรือไม่ค่อยเจริญมักจะเกิดต้นใหม่ขึ้นมาก กว่า ๑ ต้น และนั่นก็หมายความว่า จะเกิดเหง้าใหม่ซ้อนบนเหง้าเก่ามากกว่า ๑ เหง้า และเมื่อเกิดเหง้า ใหม่มากขึ้นขนาดของเหง้าใหม่จะเล็กลง ระหว่างที่เหง้าใหม่โตขึ้น จะเกิดรากใหม่ขึ้นที่โคนฐานราก ของเหง้าใหม่ ส่วนรากรวมทั้งเหง้าเดิมที่อยู่ด้านล่าง ก็จะค่อยๆ โทรม และแห้งไปในที่สุด
ส่วนต่อระหว่างเหง้าเดิมและเหง้าใหม่จะมี ลักษณะเป็นลำต้นสั้นๆ ที่สังเกตได้ยาก ซึ่งเรียก ลำต้นส่วนนี้ว่าไหล (stolon) ที่ไหลนี้จะมีข้อและตา ขณะเหง้าเก่าเริ่มโทรมและเหง้าใหม่เริ่มโตนี้ ตา ที่ไหลนี้มักจะเจริญออกเป็นเส้นคล้ายราก และมีลักษณะเป็นไหลเช่นเดียวกัน ที่ปลายไหลนี้จะเกิด เป็นหัวเล็กๆ (cormels) จำนวนหัวเล็กๆ นี้ จะเกิดมากน้อยแล้วแต่พันธุ์ และการปลูกเลี้ยง ถ้าเราเลี้ยงหัวเล็กๆ นี้ต่อไปอีก ๒-๓ ฤดูปลูก หัวเหล่านี้ก็ จะมีขนาดโตขึ้นเป็นเหง้าที่จะให้ดอกได้
การขยายพันธุ์เหง้าหรือหัวของซ่อนกลิ่นฝรั่ง อาจทำได้ ๓ ทาง
๑. โดยการใช้เหง้าที่เกิดใหม่
แต่โดยปกติ มักจะให้เหง้าใหม่ ๑ เหง้า นอกจากบางเหง้าซึ่งเกิดใหม่มากกว่า ๑ เหง้า แต่มักจะมีขนาดเล็ก บางครั้งไม่ให้ดอก หรือคุณภาพของดอกเล็กไม่ได้ขนาด
๒. โดยการแบ่งเหง้า
ในกรณีที่เหง้ามีขนาดโตและหนา ซึ่งก็หมายความว่า มีอาหารสะสมอยู่มาก ก็อาจแบ่งเหง้าออกเป็น ๒ ส่วนได้ โดยที่แต่ละส่วนมีขนาดโต และมีอาหารสะสมพอที่จะให้ดอกที่มีคุณภาพได้
๓. โดยการใช้หัวเล็กที่เกิดใหม่
การขยายพันธุ์ซ่อนกลิ่นฝรั่ง ส่วนใหญ่ได้จากการใช้หัวเล็กๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเหง้าใหม่ และเหง้าเก่า ซึ่งเป็นผลพลอยได้จากการปลูกตัดดอกจำหน่าย แต่การเกิดหัวเล็กๆ เหล่านี้จะเกิดมากน้อยแล้วแต่พันธุ์ และการปลูกเลี้ยง เช่น ใช้พันธุ์ที่ให้หัวเล็กๆ มาก ปลูกตื้น ดินปลูกเบา เด็ดก้านดอกทิ้งตั้งแต่ดอกยังเล็กๆ ก็จะช่วยให้เกิดหัวเล็กๆ ได้มากขึ้น แต่การที่จะใช้หัวเล็กเหล่านี้ไปปลูก เพื่อตัดดอกจำหน่ายนั้น จะต้องใช้เวลาปลูกเลี้ยงหัวเหล่านี้ ให้โตจนขนาดหัวได้มาตรฐานพอ ที่จะให้ดอก ซึ่งจะใช้เวลาเลี้ยงดู ๒-๓ ฤดูปลูก แล้วแต่ขนาดของหัวเดิม หรืออาจใช้เวลา ๑ ปี ในบาง แห่งที่มีฤดูการเจริญติดต่อกัน เช่น ปลูกบนดอยปุย เป็นต้น
๓. หัวที่เกิดจากต้น
หัวที่เกิดจากต้น คือ หัวที่เกิดจากการที่ต้น เกิดการสะสมอาหาร และอัดตัวแน่นเป็นก้อน หรือเป็นแท่ง ซึ่งอาจเป็นหัวที่เกิดขึ้นใต้ผิวดิน เช่น หัวมันฝรั่ง หัวบอนสี และหัวเผือก หรืออาจเจริญอยู่เหนือผิวดิน เช่น ต้นกระดาษ หรือต้นดิฟเฟนบาเกีย เป็นต้น