วงศ์ดอกดิน (Orobanchaceae) อาศัยเกาะ กินอาหารจากรากไผ่

            วงศ์บัวผุด (Rafflesiaceae) ได้แก่ กระโถน ฤาษี ดอกตูม เป็นก้อนกลมๆ สีขาว เวลาบานจะ เห็นภายในสีน้ำหมากประเหลือง กลิ่นไม่ชวน ดม

๓. พืชอาศัย (epiphytic plants)

            ได้แก่ พืชชนิดต่างๆ ที่อาศัยพำนักอยู่ตามราก ลำต้น กิ่งและใบของต้นไม้ด้วยการใช้รากเกาะยึดอยู่ตามผิวของส่วนนั้นๆ โดยที่ไม่ได้ส่งรากเบียนแทงทะลุเข้าไปแย่งอาหาร ดังเช่น กาฝาก พืชที่เกาะขึ้นอยู่ตามก้อนหิน และผิวหินทั่วๆ ไปในป่านั้นก็จัดอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย พืชอาศัยนี้มีอยู่มากมายหลายชนิดและพอ จะจัดแยกออกได้เป็นพวกๆ ๕ พวก คือ

            ๓.๑ ฝอยลม (lichens) พืชพวกนี้มีลักษณะ ครึ่งสาหร่าย (algae) ครึ่งเห็ด (fungi) พบขึ้นบนผิว เปลือกไม้ตามลำต้น และกิ่งของต้นไม้หรือตามก้อน หิน มีลักษณะรูปร่างแตกต่างกันไป บางชนิดเป็น แผ่นเรียบ ผนึกราบกับวัตถุที่ขึ้นอยู่เป็นกาบล่อนๆ เป็นฝอยห้อยยาว หรือเป็นก้อนกระจุกขึ้นชิดติดกัน ชนิดที่เรียกว่าฝอยลมนั้นอยู่ในสกุล Usnea ชาว ชนบทนิยมใช้แช่น้ำให้หญิงขณะทำคลอดดื่ม ทำให้ คลอดบุตรง่าย

            ๓.๒ หญ้ามอสส์ (mosses) มีอยู่ทั่วไปใน ป่าดิบชื้น ทั้งในระดับต่ำและระดับสูง จะเห็นว่า พืชประเภทนี้ปกคลุมราก ลำต้น กิ่ง และใบของ ต้นไม้ หรือตามก้อนหินอยู่ทั่วๆ ไปหญ้ามอสส์มี ประโยชน์ในด้านอนุรักษ์ในข้อที่ว่าช่วยสร้างความ สมบูรณ์ของดินให้สูงขึ้น และช่วยรักษาระดับความ ชื้นในป่านั้นๆ ให้คงที่อยู่ตลอดไป ชนิดที่ขึ้นอยู่ตาม ใบนั้น เมื่อขยี้จะมีกลิ่นฉุน จำพวกนี้จัดอยู่ในกลุ่ม ตะไคร่น้ำ (hepatics)

ชายผ้าสีดา

            ๓.๓ ผักกูด (ferns) จะขึ้นอยู่มากในป่าดิบ ชื้น และทำหน้าที่ทำนองเดียวกันกับหญ้ามอสส์ และตะไคร่น้ำ ผักกูดบางชนิดมีทรวดทรงและใบ งดงามจึงมีผู้นำมาปลูกเป็นไม้ประดับกันหลายชนิด เช่น ข้าหลวงหลังลาย ชายผ้าสีดา และกูด หูควาก เป็นต้น ผักกูดบางชนิดชาวชนบทได้ใช้เป็น สมุนไพร เช่น ว่านงู หรือว่านนาคราช กล่าวกัน ว่าใช้แก้งูพิษได้ดี