เล่มที่ 22 สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ
ภาษาศาสตร์
เล่นเสียงเล่มที่ 22 สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ ภาษาศาสตร์
สามารถแชร์ได้ผ่าน :

            เด็กๆ เคยสงสัยไหมว่า ทำไมคนพูดได้ สื่อสารกันเป็นเรื่องราวต่างๆ ได้ แต่สัตว์ทำไม่ได้ อาจจะมีสัตว์บางชนิด เช่น นก ที่พูดได้ แต่ก็เป็นการพูดเลียนแบบ ไม่ได้พูดออกมาจากความคิด และความรู้สึกอย่างคน

            นี่คือความแตกต่างระหว่างคนและสัตว์ ที่เห็นได้อย่างชัดเจนที่สุด นอกเหนือไปจากรูปร่าง หน้าตา และลักษณะประกอบอื่นๆ เช่น ขนที่ปกคลุมรอบตัวของสัตว์ หรืออาการเดินและเคลื่อนไหว คนหรือมนุษย์มีพลังพิเศษ ซึ่งสัตว์อื่นไม่มี นั่นคือ ความสามารถในการใช้ภาษา ไม่ว่าจะเป็นการพูด การเขียน หรือการทำท่าทางประกอบ เพื่อสื่อความเข้าใจ เพื่อถ่ายทอดความคิด และจินตนาการ และเพื่อติดต่อสื่อสารขยายวงความรู้ให้กว้างและลึกยิ่งขึ้น



            มนุษย์ใช้ภาษาเป็นประจำ ราวกับภาษาเป็นส่วนหนึ่งของตัวมนุษย์ คงจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในปัจจุบัน ถ้าจะให้มนุษย์อยู่ โดยไม่ใช้ภาษา การทำเช่นนั้น ก็คงเหมือนกับการตัดอวัยวะสำคัญไปจากตัวมนุษย์ และทำให้ความเป็นมนุษย์ ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ ถ้าพูดไม่ได้ ก็เหมือนกับเป็นคนพิการ ถ้าเขียนไม่ได้ ก็เหมือนกับเป็นคนที่ไม่ได้รับการศึกษา ถ้าทำท่าทางสื่อความเข้าใจไม่ได้ ก็เป็นเหมือนตุ๊กตาที่มีชีวิต ไม่อาจเรียกได้ว่า เป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์



            แม้ภาษาจะเป็นเสมือนส่วนหนึ่งของตัวมนุษย์ แต่ภาษาก็เป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องเรียนรู้ และฝึกหัดตั้งแต่เริ่มชีวิต เริ่มด้วยการฟัง ต่อมาก็เริ่มพูด เมื่อโตขึ้น มนุษย์ที่ปกติทุกคนสามารถเรียนรู้ และใช้ภาษาพูดได้ในระยะเวลาที่ใกล้เคียงกัน ส่วนภาษาเขียนนั้น มาภายหลังเป็นส่วนที่เด็กๆ เรียนในโรงเรียนหลังจากสามารถใช้ภาษาพูดได้คล่องแคล่วแล้ว ภาษาพูดเป็นเรื่องของการใช้เสียงและการฟัง ส่วนภาษาเขียนเป็นเรื่องของการใช้สัญลักษณ์ และการอ่าน รวมทั้งการใช้สายตา แต่ทั้งภาษาพูด และภาษาเขียน มีความหมาย ซึ่งเป็นส่วนประกอบที่สำคัญมาก เป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องการสื่อสารแลกเปลี่ยนกัน ความหมายมีอยู่ในส่วนต่างๆ ของภาษา ตั้งแต่คำในประโยค ไปจนถึงเรื่องราว หรือข้อความ การฟัง การพูด การอ่าน และการเขียน จึงเป็นทักษะที่มนุษย์จะต้องฝึกฝนตั้งแต่เด็ก เพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญ และสามารถใช้ภาษาเป็นเครื่องมือในการดำรงชีวิต และประกอบอาชีพต่อไปในอนาคต