ในสมัยหลายล้านปีก่อน มนุษย์ต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสัตว์ป่านานา ชนิด ซี่งมีร่างกายกำยำ มีทั้งเขี้ยว เล็บ งา เขา ทั้งๆ ที่มนุษย์ไม่มีอวัยวะ ที่จะใช้เป็นอาวุธพอที่จะเปรียบเทียบกับของสัตว์เหล่านี้ได้เลย แต่มนุษย์ก็มี ความฉลาดและความจำดีกว่า ความจำเป็นที่จะต้องป้องกันตัวจากภัยต่างๆ และที่จะต้องหาอาหารมาเลี้ยงชีพ เป็นแรงที่กระตุ้นให้มนุษย์ใช้สติปัญญาของ ตนประดิษฐ์เครื่องช่วยเพิ่มแรง หรือผ่อนแรงเพื่ออำนวยความสะดวกในชีวิต ประจำวัน เครื่องผ่อนแรงแบบง่ายๆ ได้แก่ คานงัด ระนาบเอียง ล้อและเพลา ลูกรอก เฟือง เกลียว และแรงอัดกระบอกสูบ ฯลฯ เครื่องผ่อนแรงเหล่านี้ ช่วยให้เราทำงานหนักๆ ได้โดยออกแรงน้อยกว่า ในสมัยหลังนักประดิษฐ์ได้นำ ระบบผ่อนแรงนี้แบบเดียวหรือหลายแบบมาประกอบกับระบบอัตโนมัติ และใช้ แรงจากเครื่องยนต์แทนแรงจากกล้ามเนื้อหรือแรงธรรมชาติ กลายเป็นเครื่อง ซับซ้อน เรียกว่า เครื่องจักรกล เช่น รถไฟ เครื่องบิน จรวด โรงสี เป็นต้น
