เล่มที่ 37
หอศิลป์
สามารถแชร์ได้ผ่าน :
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป (The National Gallery)
เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๗ ในวาระครบรอบ ๑๐๐ ปี การพิพิธภัณฑ์ไทย กรมศิลปากร ได้ริเริ่มโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑสถาน ประเภทศิลปะสมัยใหม่ และขอใช้ "โรงกษาปณ์สิทธิการ" เพื่อทำการซ่อมแซมปรับปรุงสำหรับใช้เป็นสถานที่เก็บรวบรวม และจัดแสดงผลงานศิลปะประเภททัศนศิลป์ของศิลปินที่มีชื่อเสียงทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ ตลอดจนเป็นศูนย์ศึกษาวิจัย และเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับศิลปกรรมแบบประเพณีและร่วมสมัย ใช้ชื่อว่า "หอศิลปแห่งชาติ" โดยสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ขณะดำรงพระอิสริยยศเป็น สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิรินธรเทพรัตนสุดา กิติวัฒนาดุลโสภาคย์ เสด็จฯ เป็นองค์ประธานทรงเปิด "หอศิลปแห่งชาติ" เมื่อวันที่ ๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๐ ต่อมาใน พ.ศ. ๒๕๒๑ ได้เปลี่ยนชื่อเป็น "พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป" ตามพระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๐๔
บริเวณโดยรอบพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป เชิงสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้า ถนนเจ้าฟ้า เขตพระนคร กรุงเทพฯ
ลักษณะหอศิลป์
เป็นหอศิลป์ซึ่งเดิมเคยเป็นโรงกษาปณ์ สร้างขึ้นตามลักษณะสถาปัตยกรรมตะวันตก ผู้ออกแบบ คือ นายคาร์โล อัลเลกรี (Carlo Allegri) ชาวอิตาลี วิศวกรและสถาปนิกประจำราชสำนักสยาม โดยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จฯ ทรงเปิดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๕ พระราชทานนามว่า "โรงกษาปณ์สิทธิการ" ตั้งอยู่บนพื้นที่ ๕ ไร่
ที่ตั้ง
เชิงสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้า ถนนเจ้าฟ้า เขตพระนคร กรุงเทพฯ
การบริหารงาน
โดยผู้อำนวยการ และมีคณะกรรมการประจำหอศิลป์เป็นผู้ให้คำปรึกษาแนวนโยบาย มีข้าราชการ พนักงาน และเจ้าหน้าที่หอศิลป์ เป็นคณะทำงาน
หัวข้อก่อนหน้า
