เครื่องกะเทาะแบบใช้มอเตอร์ไฟฟ้า   

            เครื่องกะเทาะแบบนี้มีการผลิตขึ้นในหลายประเทศที่มีการปลูกมะคาเดเมียเพื่อการค้า เช่น ประเทศออสเตรเลีย สหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะที่สหรัฐอเมริกา มหาวิทยาลัย และวิทยาลัยเทคนิคหลายแห่งในรัฐฮาวาย ได้สร้างและพัฒนา เครื่องกะเทาะแบบนี้ขึ้นหลายแบบ  

            สำหรับประเทศไทยที่มีใช้อยู่ในปัจจุบัน คือ เครื่องกะเทาะแบบใบมีดหมุนเหวี่ยง ซึ่งสถาบันวิจัยพืชสวน กรมวิชาการเกษตร สั่งซื้อจากประเทศออสเตรเลีย มีส่วนประกอบสำคัญ คือ ชุดใบมีด ๘ ใบ ซึ่งยึดติดกับแกนหมุนทรงกรวย ที่มีมุมเอียง ๕๙ องศา ความสูงของกรวย ๑๑๐ มิลลิเมตร กรวยมีเส้นผ่าศูนย์กลางด้านล่าง ๑๗๒ มิลลิเมตร และด้านบน ๒๕.๔ มิลลิเมตร ร่องใบมีดกว้าง ๖ มิลลิเมตร แกนใบมีดหมุนเหวี่ยงรับแรงขับหมุนตรงจากมอเตอร์ไฟฟ้า ขนาด ๑/๓ แรงม้า ภายในกรอบทรงกรวย ที่ครอบแกนหมุนใบมีด จะมีชุดใบมีดอีก ๒ ใบ ยึดติดอยู่กับตัวเสื้อชุดกะเทาะ เพื่อเป็นตัวปะทะเมล็ด ที่ถูกขับเหวี่ยงมากับใบมีดหมุนเหวี่ยง และยังมีแผ่นเหล็กโค้งอยู่ด้านใน เพื่อกันไม่ให้เมล็ดที่ถูกกะเทาะแล้ว หมุนกลับไปถูกกะเทาะซ้ำอีก เมื่อกะลาแตก ก็จะตกลงทางช่องทางออกเมล็ด ลงมาในภาชนะรองรับเมล็ด เครื่องกะเทาะเมล็ดแบบใบมีดหมุนเหวี่ยง สามารถกะเทาะเมล็ดได้อย่างรวดเร็ว และครั้งละจำนวนมากได้ หรืออาจกล่าวได้ว่า สามารถทำงานได้อย่างต่อเนื่อง ตลอดระยะเวลาที่ได้เปิดสวิตช์ ให้มอเตอร์ไฟฟ้าทำงาน หากเปรียบเทียบความเร็วในการกะเทาะ กับเครื่องกะเทาะแบบใช้แรงคนทุกชนิด เครื่องกระเทาะแบบนี้ สามารถกะเทาะได้เร็วกว่า แต่ก็มีข้อเสียคือ ถ้าเมล็ดมีขนาดที่แตกต่างกันมาก เมื่อลำเลียงใส่ในช่องใบมีดหมุนเหวี่ยง ถ้าเปลือกเมล็ดขนาดใหญ่แตก ก็มักจะกดฉีกเนื้อในให้แตกหรือแหว่งไปด้วย ส่วนเมล็ดที่เล็ก มักไม่ถูกกะเทาะ จะหลุดออกมาทางช่องทางออก ซึ่งต้องเสียเวลาในการคัดเมล็ดที่ไม่ถูกกะเทาะ นำกลับมากะเทาะใหม่ และเมล็ดบางส่วนถูกใบมีดเหวี่ยงกระแทกแตก แต่แตกเพียงบางส่วน โดยเนื้อในยังคงค้างอยู่ในเปลือก ต้องใช้แรงคนในการคัดแยกเมล็ดและเปลือก รวมทั้งคัดแยกเมล็ด ที่ยังไม่ถูกกะเทาะ นำกลับมากะเทาะใหม่ ซึ่งอาจได้เนื้อในไม่เต็มเมล็ด เพราะกดฉีกทั้งจากใบมีดหมุนเหวี่ยงในเครื่อง และจากเปลือกกะลาที่แตก เนื้อในที่ได้ค่อนข้างเต็มเมล็ดประมาณร้อยละ ๕๐-๖๐ และความสามารถในการกะเทาะ ๕๐ กิโลกรัม/ชั่วโมง