การทำกระดาษจากเปลือกไม้ ส่วนใหญ่จะมีขั้นตอนและวิธีการที่เหมือนกัน ในที่นี้จะกล่าวถึง เฉพาะการทำกระดาษจากเปลือกข่อย ซึ่งเป็นที่นิยมของคนไทย มาแต่สมัยโบราณ ข่อยเป็นไม้ยืนต้นอยู่ในวงศ์เดียวกับมะเดื่อ มักขึ้นตามป่า และริมแม่น้ำลำคลอง เปลือกใช้ทำปอ และกระดาษ ใบมีลักษณะสากคาย ใช้แทนกระดาษทรายได้ ส่วนกิ่งและราก คนไทยสมัยโบราณนิยมนำมาใช้ขัดฟัน เพื่อให้ฟันขาวสะอาดและคงทน ข่อยที่ใช้ทำกระดาษ ส่วนใหญ่ได้มาจากจังหวัดต่างๆ ในภาคกลางของประเทศไทย เช่น สระบุรี ลพบุรี สิงห์บุรี ชาวบ้านนิยมตัดข่อย ภายหลังฤดูเก็บเกี่ยวข้าวแล้ว เมื่อตัดทอนจากลำต้นแล้วต้องลอกเอาเปลือกออก การลอกเปลือกข่อยนั้น ถ้าลอกขณะกิ่งข่อยยังสดจะลอกออกได้ง่าย แต่ถ้าปล่อยทิ้งไว้ จนกิ่งแห้ง ต้องนำไปลนไฟจึงจะลอกได้ นำเปลือกข่อยที่ลอกออกจากกิ่งแล้ว ตากแดดให้แห้ง มัดรวมกันไว้เป็นมัดเล็กๆ มัดหนึ่งประมาณ ๕๐ ชิ้น แล้วมัดรวมกัน ๑๐ มัดเล็กเป็น ๑ มัดใหญ่ พ่อค้าแม่ค้าที่มารับซื้อเปลือกข่อย จะล่องลงมาขาย ในกรุงเทพฯ ตามแหล่งหมู่บ้านที่ทำกระดาษ พระยากสิการบัญชาเล่าไว้ในหนังสือ ปาฐกถาเรื่องการทำกระดาษข่อยว่า ในสมัยอยุธยาก็มีการทำกระดาษข่อยกันแล้ว และในสมัยรัตนโกสินทร์ มีหมู่บ้านทำกระดาษอยู่บริเวณคลองบางซ่อน คลองบ้านกระดาษ และคลองบางโพขวาง ในกรุงเทพฯ

            ส่วนในภาคเหนือ นิยมใช้เปลือกของต้นสาทำสมุด จึงมีชื่อเรียกว่า สมุดกระดาษสา ต้นสาเมื่อนำเปลือกมาใช้ทำกระดาษ นิยมเลือกต้นที่มีขนาดใหญ่ และใช้เปลือกของลำต้นซึ่งมีสีเขียว ดังนั้น เมื่อจะนำเปลือกสามาทำกระดาษ ต้องโค่นไม้สาทั้งต้น ลอกเปลือกออกทำนองเดียวกับการลอกเปลือกข่อย แต่ต้องปอกสีเขียวที่พื้นผิวชั้นนอกออกก่อนด้วย จึงจะได้เปลือกสาที่ใช้ทำกระดาษ

            ในภาคใต้ ใช้ไม้เถาชนิดหนึ่งเรียกกันว่า ย่านกฤษณา หรือปฤษณา บางทีใช้หัวของต้นเอาะนก หรือต้นกระดาษ ซึ่งเป็นพืช ที่มีลักษณะคล้ายบอน โดยนำมาผสมกับเยื่อไม้อื่นๆ ทำเป็นกระดาษได้เช่นกัน