หลังจากที่ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง ในระดับนานาชาติอยู่ระยะเวลาหนึ่ง ก็ได้มีการแปลเจตนา และขยายข้อความ ของหลักการของปฏิญญาสากลฯ ให้ละเอียดยิ่งขึ้น ด้วยการร่างเป็นกติการะหว่างประเทศ ที่มีผลบังคับทางกฎหมายขึ้น ๒ ฉบับ คือ กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง (International Covenant on Civil and Political Rights) และ กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม (International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights) โดยสหประชาชาติได้มีมติรับรอง กติการะหว่างประเทศ ทั้ง ๒ ฉบับ เมื่อวันที่ ๑๖ ธันวาคม ค.ศ. ๑๙๖๖ และเมื่อกติการะหว่างประเทศทั้ง ๒ ฉบับ มีผลบังคับใช้ ใน ค.ศ. ๑๙๗๖ ประเทศต่างๆ ได้เข้าเป็นภาคีจนถึงปัจจุบันนับได้ ๑๓๔ ประเทศ สำหรับในกรณีของประเทศไทย ได้เข้าเป็นภาคีของกติการะหว่างประเทศทั้ง ๒ ฉบับ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๙ และ พ.ศ. ๒๕๔๒ ตามลำดับ

ประเทศไทยไม่กีดกันการเผยแผ่คำสอนของศาสนาอื่นๆ ทั้งยังให้คนไทยมีเสรีภาพในการเลือกนับถือศาสนา