เล่มที่ 32
โรคออทิซึม
สามารถแชร์ได้ผ่าน :
ความหมายของโรคออทิซึม
ออทิซึม (Autism) เป็นโรคทางจิตเวชเด็ก พบได้ในระยะแรกๆ ของชีวิตก่อนอายุ ๓๐ เดือน เนื่องจากสมองบางส่วน ทำหน้าที่ผิดปกติ ทำให้เด็กที่เป็นโรคนี้มีพัฒนาการด้านสังคม และการสื่อสารล่าช้า ไม่สมวัย จึงมีพฤติกรรม และอารมณ์ ผิดแปลกไปจากเด็กในวัยเดียวกัน เด็กที่เป็นโรคนี้ เรียกเหมือนกันทั่วโลกว่า เด็กออทิสติก (Autistic child) โดยคำว่า Autism มีรากศัพท์จากภาษากรีกว่า Autos แปลว่า Self (ตนเอง) เด็กออทิสติกมีอาการที่เด่นชัด คือ การแยกตัวอยู่ในโลกของตนเอง เนื่องจาก สมองของเด็กออทิสติกทำหน้าที่ผิดปกติ จึงทำให้เกิดอาการต่างๆ ดังนี้
ก. เด็กมีพัฒนาการล่าช้าทางด้านสังคม
เด็กจึงแยกตัวอยู่ตามลำพัง เหมือนอยู่ในโลกของตนเอง ทำให้เด็กไม่รับรู้ และเรียนรู้จากสังคม และสิ่งแวดล้อมรอบตัว เหมือนเด็กปกติทั่วไปในวัยเดียวกัน
ข. เด็กมีพัฒนาการล่าช้าทางด้านการพูด ภาษา และการสื่อความหมาย
เมื่อถึงวัยที่ควรจะพูด ก็พูดไม่ได้ ทั้งๆ ที่หูไม่ได้หนวก อาจจะพูดเลียนแบบได้โดยไม่รู้ความหมาย หรือพูดภาษาตนเอง ที่ไม่ใช่ภาษา ซึ่งคนทั่วไปเข้าใจ
ค. เด็กขาดจินตนาการและมีพฤติกรรมบางอย่างซ้ำๆ ทั้งการกระทำ การพูด และความคิด
ทำให้เล่นสมมติไม่เป็น เล่นกับเด็กอื่นไม่เป็น พบว่า เด็กออทิสติกมีปัญหาทางอารมณ์เพิ่มขึ้น เมื่อเด็กอายุมากขึ้น อาการเหล่านี้จะเห็นได้ชัดเจน เมื่อเด็กมีอายุ ๑๘ เดือนขึ้นไป
เด็กออทิสติกจะแยกตัวอยู่ในโลกของตัวเอง โดยไม่สนใจใคร
โรคออทิซึมนี้ พบได้ในเด็กทั่วโลก โดยที่ไม่จำกัดพื้นฐานทางสังคมของบิดามารดา เช่น การศึกษา ฐานะทางเศรษฐกิจ โดยพบโรคนี้ในเด็กชายมากกว่าเด็กหญิงถึง ๔ เท่า ในปัจจุบัน ยังไม่สามารถสรุปได้ถึงสาเหตุจำเพาะ แต่ยอมรับกันว่า ออทิซึม เป็นกลุ่มอาการ ที่เกิดจากสมองบางส่วน ทำหน้าที่ผิดปกติ และมีการเปลี่ยนแปลงทางชีววิทยา ของระบบประสาทส่วนกลาง ทำให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งต่างๆ ดังนี้
๑. ประสาทสัมผัสทางกาย ตา หู จมูก และลิ้น
๒. การควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย ทำให้เกิดการกระทำที่ซ้ำๆ
๓. การมีสัมพันธภาพต่อบุคคล และการเล่นแบบมีจินตนาการ
๔. พัฒนาการในการพูด การสื่อภาษา และการเรียนรู้
