เด็กๆ เคยสงสัย บ้างไหมว่า กว่าเด็กๆ จะเติบโตขึ้นมาจนอ่านหนังสือออก และจนโตเป็นผู้ใหญ่ทำการทำงานได้นั้น เด็กๆ ได้ผ่านช่วงชีวิตหนึ่ง ซึ่งแทบจะไม่ทราบเลย ถ้าไม่มีใครบอก หรือเล่าให้ฟัง ชีวิตช่วงนั้นเป็นเวลาที่เด็กไม่สามารถจะช่วยตัวเองได้เลย เริ่มตั้งแต่ชีวิตอุบัติขึ้นภายหลังการผสมระหว่างไข่ในท้องแม่ และเชื้อชีวิตจากพ่อ ตลอดเวลาที่เด็กๆ อยู่ในท้องแม่ ซึ่งนานถึง ๙ เดือน จนกระทั่งคลอด เด็กๆ ต้องการความเอาใจใส่ดูแลอย่างใกล้ชิด เพื่อความปลอดภัยของชีวิต ตอนนี้ร่างกายของเด็กๆ จะเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในระยะ ๒-๓ ปีแรก ซึ่งมองเห็นได้ชัดเจนกว่าระยะอื่น นอกจากร่างกายจะเติบโตแข็งแรงขึ้นเป็นลำดับแล้ว ความเจริญเติบโตเกี่ยวกับความรู้สึกต่างๆ ซึ่งเรียกว่า พัฒนาการทางจิต และความเจริญเติบโตเกี่ยวกับความนึกคิด ซึ่งเรียกว่า เชาวน์ปัญญา ก็ดำเนินและเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงระยะหนึ่ง คือ ช่วงกลางของวัยเด็ก การเจริญเติบโตช้าลง แต่ก็เจริญขึ้นอย่างสม่ำเสมอ และกลับรวดเร็วอีกครั้งในระยะย่างเข้าเป็นผู้ใหญ่

            ถ้าเด็กๆ ไปเปิดพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓ จะพบว่า เขาอธิบายคำว่า เด็ก ว่าหมายถึง คนที่มีอายุน้อย โดยทั่วไปนิยมถืออายุต่ำกว่า ๑๕ ปี วัยเด็กถือว่าเป็นจุดศูนย์กลางของการเจริญเติบโตของมนุษย์ จึงควรที่จะได้รับการดูแล เพื่อช่วยกันรับผิดชอบสังคม และบ้านเมืองในอนาคต เพราะอีกไม่นาน เด็กในขณะนี้ก็จะกลายเป็นผู้ใหญ่ในเวลาต่อมา สมตามคำกล่าวที่ได้ยินกันอยู่บ่อยๆ ว่า "เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า"