เล่มที่ 34 สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ
หอยในทะเลไทย
เล่นเสียงเล่มที่ 34 สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ หอยในทะเลไทย
สามารถแชร์ได้ผ่าน :

            หอยเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังกลุ่มใหญ่รองจากแมลง โดยมีจำนวนชนิดมากกว่าหนึ่งแสนชนิด ลักษณะเด่นของหอย ได้แก่ มีเนื้อนุ่ม และมีเปลือกห่อหุ้มเนื้อนุ่มนั้นไว้ภายใน

            หอยมีอยู่ทั้งบนบก ในทะเล และในน้ำจืด เช่น ในแม่น้ำ ลำธาร ห้วย หนอง คลอง บึง หอยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในทะเล

            หอยในทะเลไทยมีมากมายหลายชนิด แบ่งออกได้เป็นหลายพวก ในบรรดาหอยต่างๆ เหล่านี้ หอยที่พบบ่อยและควรรู้จัก ได้แก่ พวกหอยกาบเดี่ยว และพวกหอยกาบคู่ หอยกาบเดี่ยวมีเปลือกต่อเป็นชิ้นเดียวกัน เช่น หอยฝาชี หอยทับทิม หอยนมสาว หอยกระดุม หอยสังข์ หอยเต้าปูน ส่วนหอยกาบคู่มีเปลือกแยกกันเป็นสองกาบหรือสองฝา และมีบานพับสำหรับเปิดหรือปิด ให้อ้าหรือหุบได้ ตัวอย่างเช่น หอยเสียบ หอยตลับ หอยลาย หอยแครง หอยแมลงภู่ หอยกะพง หอยเชลล์ และหอยมือเสือ 


            หอยในทะเลไทยเกือบทุกชนิดใช้เป็นอาหารได้ มีคุณค่าทางอาหารไม่น้อยไปกว่าปลา ปู และกุ้ง หอยที่รสชาติดี เหมาะสำหรับเป็นอาหารมักเป็นหอยกาบคู่ ส่วนหอยที่เปลือกมีรูปร่าง ลักษณะ และสีสันงดงาม เหมาะสำหรับใช้เป็นเครื่องประดับ หรือเก็บรักษาไว้ดูเล่น มักเป็นหอยกาบเดี่ยว   

            หอยในทะเลไทยจึงมีประโยชน์มาก นอกจากเป็นอาหารแล้ว ยังใช้ทำประโยชน์อีกหลายอย่างด้วย ในสมัยโบราณ เราใช้หอยเบี้ยต่างเงินตราสำหรับซื้อขายแลกเปลี่ยนสิ่งของ หอยบางชนิดใช้เป็นของมงคล เช่น หอยสังข์ ใช้สำหรับหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ในงานพิธีมงคล หอยบางชนิดที่เปลือกชั้นในมีความแวววาว เช่น หอยมุก อาจนำมาเพาะเลี้ยง เพื่อให้ผลิตไข่มุก ซึ่งเป็นของมีค่า ใช้ทำเครื่องประดับที่งดงามและมีราคา เป็นที่นิยมใช้กันทั่วไป