การบำเพ็ญกุศลเพื่อสาธารณประโยชน์

กุศล แปลว่า บุญ ความดี ฉลาด สิ่งที่ดี กรรมดี

ทุกศาสนาต่างสอนให้ศาสนิกชนบำเพ็ญกุศล คือ ทำบุญ ประกอบความดี หรือกรรมดี

หลักธรรมในพระพุทธศาสนาเน้นการบำเพ็ญกุศล เพื่อการสงเคราะห์ผู้อื่น และเพื่อสาธารณประโยชน์ เช่น หลักธรรมเรื่องทาน (การให้) และปริ จาคะ (การเสียสละ)

ทศพิธราชธรรม ซึ่งเป็นหลักธรรมของพระราชา หรือผู้ปกครองก็มีหลักธรรมเรื่องทาน และปริจาคะ

สังคหวัตถุ ๔ ซึ่งเป็นหลักธรรมที่ยึดเหนี่ยวจิตใจบุคคล และเป็นหลักธรรมของการสังคมสงเคราะห์ ก็มีเรื่องทาน คือ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เสียสละ แบ่งปัน ช่วยเหลือกัน

ในสังคมไทยนับตั้งแต่โบราณกาล การ บำเพ็ญกุศลเพื่อสาธารณประโยชน์ โดยเฉพาะการให้ทานแก่คนยากจน ผู้ประสบความทุกข์ยาก เดือดร้อน จึงเป็นพระราชกรณียกิจที่สำคัญประการหนึ่งของพระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์ และเป็นกิจวัตรประจำของคนไทยที่กลายมาเป็นประเพณี และเอกลักษณ์ที่สำคัญของคนไทยทั้งชาติ

ด้วยอิทธิพลของพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นศาสนาประจำชาติ คนไทยจึงเป็นผู้มีจิตใจโอบอ้อม อารี มีเมตตากรุณา ต่อผู้ประสบความทุกข์ยาก เดือดร้อน และมีจิตใจใฝ่ในการบุญการกุศล หรือ ในการทำความดีและในการบำเพ็ญประโยชน์ เพื่อสาธารณะ

จะเห็นได้ว่าเมื่อมีผู้ประสบภัยพิบัติ เช่น ภัยจากไฟไหม้ น้ำท่วม จะมีประชาชนจำนวนมากบริจาคเงิน และสิ่งของ เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย เมื่อมีข่าวในหนังสือพิมพ์ว่ามีผู้ประสบความทุกข์ยากเดือดร้อน เช่น มีครอบครัวที่ยากจน ไม่มีอาหารจะกิน ไม่มีเสื้อผ้าจะใส่ หรือมีเด็กกำพร้า ที่ถูกทอดทิ้งขาดผู้อุปการะ จะมีผู้ใจบุญ และองค์การกุศล ยื่นมือแห่งความเมตตา เข้าไปให้ควา ช่วยเหลือ ทำให้ผู้ประสบภัยพิบัติและความทุกข์ ยากเดือดร้อนได้รับการสงเคราะห์ ทั้งทางวัตถุ และทางจิตใจ

บุคคลที่มีใจกุศลที่ปรารถนาจะทำงาน เพื่อประโยชน์สาธารณะในการช่วยเหลือผู้ประสบปัญหาความทุกข์ยากเดือดร้อน ในการแก้ไขปัญหา สังคม และในการพัฒนาสังคม จึงรวมกันจัดตั้งสมาคม และมูลนิธิ เพื่อการกุศล