การรักษาโรคด้วยการผ่าตัด ทำกันมาทั้งในยุโรป และเอเชีย ประมาณ ๒,๐๐๐ ปี ก่อนพุทธกาล ในยุโรป การผ่าตัดเริ่มขึ้นในหมู่ช่างตัดผม เห็นจะเป็นเพราะ เครื่องมือที่ใช้ตัดผมมีคม ใช้ผ่าตัดได้โดยไม่เจ็บปวดมากนัก

บาดแผลฉีกขาด ต้องรักษาด้วยวิธีผ่าตัด

การผ่าตัดทำได้ทุกส่วนของร่างกาย ซึ่งสามารถจัดประเภทการผ่าตัดได้ ๔ อย่าง ดังนี้

            ๑. การรักษาบาดแผล เช่น ถูกแทง กระดูกหัก ม้ามแตก ไฟไหม้ น้ำร้อนลวก ฯลฯ

            ๒. การรักษาการอักเสบ การอักเสบอาจเกิดขึ้นที่ส่วนใดในร่างกายก็ได้เห็นได้ง่ายๆ เช่น ฝี หรืออักเสบภายใน เช่น ไส้ติ่งอักเสบ

            ๓. การรักษาเนื้อร้าย เนื้อร้าย คือ การที่เซลล์ของร่างกายมีความเติบโต และงอกเงยออกมาอย่างผิดปกติ ทำลายเซลล์ของอวัยวะที่ปกติให้หมดไป ทำให้หน้าที่ของอวัยวะเสียไป และยังสามารถแพร่กระจายไปงอกและทำลายที่อวัยวะส่วนอื่นๆ ของร่างกายได้อีกด้วย ถ้าอวัยวะที่เสียหน้าที่เป็นอวัยวะสำคัญต่อการดำรงชีพ ผู้ป่วยมักถึงแก่ชีวิตในเวลารวดเร็ว การผ่าตัดต้องพยายามเลาะเนื้อร้ายออกให้หมดถ้าทำได้

            ๔. ศัลยศาสตร์เสริมสร้าง ได้แก่ การแก้ไขความพิการแต่กำเนิด เช่น ปากแหว่ง เพดานโหว่ แก้ไขหัวใจ ทางเดินอาหารที่ผิดปกติ การปลูกเปลี่ยนหัวใจ และอวัยวะต่างๆ

บาดแผลถูกแทงด้วยฉมวก ต้องรักษาด้วยวิธีผ่าตัด