เมล็ดละหุ่งกะเทาะแล้ว

            ละหุ่งมีถิ่นกำเนิดในประเทศเอธิโอเปีย ทวีปแอฟริกา และได้แพร่กระจายไปทั่วโลก ละหุ่งอยู่ในวงศ์ Euphobiaceae เช่นเดียวกับยาง และมันสำปะหลัง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Ricinus communis L. ซึ่งในภาษาละตินหมายความถึง "เห็บของหมา" เนื่องจากเมล็ดละหุ่ง มีลักษณะ และลวดลายคล้ายกัน ละหุ่งมีหลายพันธุ์ ซึ่งมีทรงต้น ใบ ช่อดอก และเมล็ด มีรูปร่าง ขนาด และสี แตกต่างกันอย่างหลากหลาย แต่อาจจำแนกออก ได้เป็น ๒ พวกใหญ่ๆ คือ ประเภทล้มลุก หรืออายุสั้นกว่าหนึ่งปี และประเภทยืนต้น ซึ่งมีอายุเกินหนึ่งปี (อาจถึง ๑๐ ปี) ทรงต้นของละหุ่งอาจสูงตั้งแต่ ๑ เมตร ไปจนถึง ๑๐ เมตร รากละหุ่งประกอบด้วยรากแก้ว ซึ่งอาจหยั่งลงใน ดินได้ลึกถึง ๖ เมตร ทำให้ละหุ่งทนทานต่อความแห้งแล้งได้ดี ส่วนรากแขนง และรากฝอย เกิดจากรากแก้วประสานกันเป็นกระจุกแน่นอยู่ใต้ผิวดินในระยะลึก ๓๐ เซนติเมตร ละหุ่งมีทรงต้นเป็นพุ่มตรง ที่ข้อของลำต้นที่มีใบแตกออกมา ต้นละหุ่งมีสีเขียว แดง หรือม่วง เมื่อต้นละหุ่งเติบโตมีใบหรือข้อประมาณ ๖ - ๑๒ ใบ จะมีช่อดอกเกิดขึ้นที่ยอด ในขณะที่ช่อแรกกำลังออก ดอกติดฝักจะมีกิ่งชุดแรกแตกออกจากลำต้นใต้ ช่อดอกแรกอีกสองถึงสามกิ่ง เมื่อกิ่งชุดแรกมี ช่อดอกเกิดขึ้นที่ยอด กิ่งชุดที่สองก็จะแตกออก จากกิ่งชุดแรก และมีกิ่งชุดที่สามแตกออกจากชุด ที่สองและกิ่งชุดต่อๆ ไปเกิดขึ้นตามลำดับ ทำให้ลำต้นมีการเจริญเติบโตอย่างสืบเนื่องไปตาม ลำดับ โดยเฉพาะในละหุ่งประเภทยืนต้นซึ่งมี อายุหลายปี แต่สำหรับละหุ่งประเภทอายุสั้นนั้น การเจริญเติบโตจะสิ้นสุดหลังการแตกกิ่งชุดที่สอง หรือที่สาม แล้วทั้งต้นจะแห้งตายไปในที่สุด