ในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ ๑๖ และ ๑๗ นัก กายวิภาคศาสตร์ เชื้อสายเฟลมมิช ชื่อ อันเดรอัส วีซาลิอุส (Andreas Vesalius, ค.ศ. ๑๕๑๔-๑๕๖๔) ค้นพบระบบกายวิภาคศาสตร์เบื้องต้น ของมนุษย์ วิลเลียม ฮาร์วีย์ (William Harvey, ค.ศ. ๑๕๗๘ - ๑๖๕๗) แพทย์ ชาวอังกฤษ ค้นพบระบบวงจรโลหิต จิโรลาโม ฟราคาสโทโร (Girolamo Fracastoro, ค.ศ. ๑๔๗๘-๑๕๕๓) แพทย์ชาวเวนิส พบว่า โรคติดต่อระบาดได้โดยมีผู้สัมผัสโรคเป็นสื่อนำ นอกจากนี้ก็มีผู้ศึกษาเกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ที่เกิดขึ้นกล่าวได้ว่า ยุคนี้เป็นระยะที่มีการวางรากฐานเกี่ยวกับการศึกษาทางกายวิภาคศาสตร์ สรีรวิทยา และจุลินทรีย์ต่างๆ ที่ก่อให้เกิดโรค อย่างไรก็ตาม ในยุคนี้ยังไม่ปรากฏว่า มีการดำเนินงานทางสาธารณสุขอย่างเป็นทางการ เพียงแต่เป็นความเคลื่อนไหว ของนักวิชาการ และชุมชนในบางท้องที่เท่านั้น

            จากความเจริญก้าวหน้าของการสาธารณสุขมา เป็นลำดับดังกล่าวแล้ว เป็นผลทำให้อัตราตายของประชากรลดลงอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่พัฒนาแล้ว และเนื่องจากประเทศเหล่านี้มีฐานะทาง เศรษฐกิจและสังคมในระดับที่ดี ประกอบกับมีอัตราการเกิดของประชากรต่ำ พลเมืองไม่เพิ่มขึ้นมากนัก การให้บริการสาธารณสุข จึงดำเนินการไปได้อย่างกว้างขวาง ทำให้พลเมืองในประเทศเหล่านี้มีสุขภาพอนามัยอยู่ในระดับที่ดี และสามารถดำเนินชีวิตอย่างเป็นปกติสุขได้ ส่วนในประเทศที่ด้อยพัฒนาและประเทศที่กำลังพัฒนาปรากฏว่า อัตราเกิดของประชากรยังคงสูงอยู่ จึงทำให้จำนวนพลเมืองเพิ่มขึ้นรวดเร็ว โดยเฉพาะหลังจากสงครามโลกครั้งที่ ๒ เป็นต้นมา เป็นผลให้การขยายตัวด้านบริการสาธารณสุขไม่ทันต่อความต้องการของพลเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อาศัยอยู่ในชนบท แม้ว่า จะมีการก่อสร้างโรงพยาบาล และสถานีอนามัยขึ้นเป็นจำนวนมาก และมีการฝึกอบรมแพทย์ พยาบาล ตลอดจนเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเพิ่มมากขึ้นแล้วก็ตาม สุขภาพ อนามัยของประชาชนในชนบทก็ยังไม่อยู่ในระดับที่สมควร จึงทำให้เกิดมีแนวความคิดใหม่เกี่ยวกับการพัฒนา การสาธารณสุข และการพัฒนาชนบทขึ้น โดยเน้นหนักไปที่ การส่งเสริมให้ประชาชนเข้ามามีบทบาท และช่วยเหลือตนเองและหมู่คณะ ตลอดจนมีการประสานงาน ระหว่างภาครัฐ และภาคเอกชน ฉะนั้นการสาธารณสุขในยุคใหม่นี้จึงเป็นยุคของการสาธารณสุขมูลฐาน

การสาธารณสุขมูลฐานเพื่อสุขภาพอนามัยของทุกคน

            ในระยะกึ่งศตวรรษที่ผ่านมา การพัฒนาทางอุตสาหกรรมเป็นผลทำให้เกิดความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และทำให้ชีวิตและความเป็นอยู่ ของมนุษย์เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม จากการวิเคราะห์ของนักวิชาการ และจากการสังเกตของบุคคลโดยทั่วไปพบว่า ประชากรเพียงส่วนน้อยเท่านั้น ที่ได้รับผลจากความก้าวหน้าดังกล่าว ประชากรส่วนใหญ่ในโลกยังไม่ได้รับประโยชน์จากการพัฒนาดังกล่าว เท่าที่ควร นอกจากนั้น ปรากฏว่าประเทศในภูมิภาคต่างๆ ของโลก ยังมีความแตกต่างกันในทางเศรษฐกิจ และสังคม ซึ่งมีผลกระทบต่อสุขภาพและอนามัยของประชาชนในท้องถิ่นเหล่านั้น อย่างเห็นได้ชัด ในปัจจุบัน มากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรของโลกยังอยู่ในสภาพซึ่งขาดการบริการสาธารณสุขที่น่าพอใจ และเป็นการถาวร ประชาชนจำนวนมากในท้องถิ่นชนบทและในแหล่ง เสื่อมโทรมของเมืองใหญ่ๆ ยังขาดสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิต ในระดับอันสมควร อาทิเช่น ขาดที่พักอาศัย น้ำดื่มที่ปลอดภัย การศึกษา และอาหารที่จะบริโภค เป็นต้น นอกจากนั้น โรคติดต่อหลายชนิดยังคงทำลาย ชีวิตประชาชนเป็นจำนวนมากอยู่ อัตราตายของทารกยัง อยู่ในระดับสูง ทารกในครรภ์จำนวนล้านไม่มีโอกาสได้รอดชีวิตลืมตามาเห็นโลก และประชาชนอีกจำนวนล้าน ต้องเสียชีวิตหรือพิการทุพพลภาพ อันเนื่องมากจากการขาดอาหาร

            องค์การอนามัยโลกได้ตระหนักถึงปัญหาดัง กล่าวแล้วและได้พิจารณาเห็นว่า ถ้าปล่อยให้สถานการณ์ ดำเนินเช่นนี้ต่อไป จะเป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนของโลกอันเป็นการขัดกับธรรมนูญ ขององค์การอนามัยโลก ซึ่งได้กำหนดไว้เมื่อครั้งก่อตั้งองค์การฯ ที่ว่า "สุขภาพอนามัยเป็นความต้องการพื้นฐาน และเป็นสิทธิมนุษยชนเบื้องต้น ซึ่งประชากรทุกคนใน โลกจะพึงมี" องค์การอนามัยโลกจึงได้พยายามหาทางแก้ไข โดยร่วมมือกับบรรดาประเทศสมาชิกทั่วโลก ในอันที่จะพัฒนาบริการสุขภาพอนามัย ให้ตอบสนองความต้องการของประชาชน ในแต่ละประเทศได้อย่างแท้จริง