ในอดีตประชาชนในหลายๆ ประเทศถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนกันมาก ประเทศหรือบุคคลที่มีอำนาจมาก มีการใช้อำนาจอย่างไม่เป็นธรรม เช่น การทำทารุณกรรมต่อเชลยศึก การบังคับให้ทาสทำงานอย่างหนัก การข่มเหงสตรีและเด็ก การเหยียดผิว การจำกัดสิทธิคนผิวดำ การใช้แรงงานเด็ก การบังคับหรือล่อลวงสตรีให้เป็นโสเภณี เหล่านี้เป็นปัญหาที่คล้ายคลึงกัน ของประเทศต่างๆ ใน ค.ศ. ๑๙๔๕ ช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ ๒ จึงได้มีการจัดตั้งองค์การสหประชาชาติขึ้น โดยมีผู้นำของประเทศสมาชิก ๕๐ ประเทศ ร่วมลงนาม ในกฎบัตรสหประชาชาติ และได้จัดตั้งคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน เพื่อปกป้องคุ้มครองกลุ่มชนต่างๆ เช่น กลุ่มเด็กและสตรี กลุ่มผู้ใช้แรงงาน กลุ่มผู้ด้อยโอกาส กลุ่มคนพิการ ผู้ลี้ภัย ชนกลุ่มน้อยต่างๆ การประชุมดังกล่าวส่งผลให้เกิดปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ซึ่งต่อมาได้รับการรับรองจากองค์การสหประชาชาติ ใน ค.ศ. ๑๙๔๘ และถือว่าเป็นข้อผูกพันทางศีลธรรมที่ประเทศต่างๆ รวมทั้งประเทศไทย พร้อมใจกันปฏิบัติตาม

            สิทธิมนุษยชนเป็นคุณธรรม ที่ปรากฏอยู่ในศาสนาทุกศาสนา เช่น ในพระพุทธศาสนา มีบทบัญญัติของศีล ๕ ซึ่งว่าด้วย การห้ามทำลายชีวิต และมีความเชื่อว่า มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพที่จะบรรลุธรรมเพื่อความหลุดพ้น