นานมาแล้ว คนเราอาศัยอยู่ตามทุ่งนา ป่าเขา เก็บผัก ผลไม้จับปลา ล่าสัตว์เป็นอาหาร ใช้กิ่งไม้ใบไม้รองนอนในถ้ำ เก็บฟืนสุมไฟให้อบอุ่น มือ เล็บ ฟัน เป็นเครื่องมือที่ธรรมชาติสร้างให้มนุษย์ใช้ฉีก กัด ขบ เคี้ยว เพื่อดำรงชีวิต

ต่อมา คนเราฉลาดขึ้น รู้จักสร้างเครื่องมือเครื่องใช้ เอาหินมาลับให้แหลม นำเหล็กมาตีให้คม ใช้เป็นอาวุธ เครื่องมือล่าสัตว์ และเป็นเครื่องใช้ในครัวเรือน คนมีมีด ขวาน จอบ เสียม เป็นเครื่องมือทำมาหากิน

            ชาวบ้านตัดไม้มาสร้างบ้าน ทำเครื่องเรือน และเครื่องเล่น บางคนตัดไม้ไผ่มาจักตอก สานกระบุง ตะกร้า งอบ และสุ่มไก่ ขุดดินเหนียวมาปั้นหม้อ โอ่ง ไห วัว ควาย ตุ๊กตา ปลูกฝ้าย เลี้ยงไหม เพื่อนำมาทอผ้าลาย และผ้าดอกสีสวย บ้างก็นำหนังสัตว์มาทำเครื่องใช้ต่างๆ และตัวหนัง เอาเยื่อไม้มาทำกระดาษ และประดิษฐ์เป็นร่ม สมุดไทย ตัวหุ่น และตุ๊กตา คนไทยนั้นมีฝีมือทางช่าง รักความสวยงามละเอียดประณีต เครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ จึงได้รับการตกแต่ง แกะสลักลวดลายอ่อนช้อย สลับสีเรืองอร่ามมีชีวิตชีวา

            ขัน เครื่องเขินใบน้อย ครอบคนโทต้นไว้รินน้ำเย็นฉ่ำชื่น ลูกข่างเหลากลมเกลี้ยง เหวี่ยงหมุนดังหึ่งๆ เด็กน้อยนอนเปลดูลูกปลาตะเพียนใบลานสีสวย ผูกแขวนแกว่งไกวตามลมไหววับวับ

คุณยายนุ่งผ้าลาย นั่งบนเสื่อกกทอด้วยฝีมือละเอียด

ชาวบ้านโม่แป้ง ขูดมะพร้าวทำขนม เดินกางร่มไปทำบุญ

งานช่างงานฝีมือของชาวบ้าน ที่ประดิษฐ์ขึ้นใช้ในชีวิตประจำวันอย่างมีศิลปะนี้เอง เรียกว่า หัตถกรรมพื้นบ้าน