โรคเรื้อรัง มีสาเหตุมาจากพฤติกรรมของคนเราเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการดำรงชีวิตและการกินอาหาร ที่เปลี่ยนแปลงไปตามกระแสการพัฒนาจากสังคมชนบทสู่สังคมเมือง และอิทธิพลที่ได้รับจากวัฒนธรรมภายนอก ในยุคโลกไร้พรมแดน ตัวอย่างเช่น คนไทยซึ่งแต่เดิมกินอาหารหลัก คือ ข้าว ผัก และปลา และดำเนินชีวิตอยู่ในเรือกสวนไร่นา ใช้กำลังแรงงานในการประกอบอาชีพ มีความสุขกายสบายใจในความเป็นอยู่แบบพอเพียงในชนบท เมื่อพลิกผันมาอยู่ในสังคมเมือง ต้องมีวิถีชีวิตที่เร่งรีบ ทำให้ไม่มีเวลาพอที่จะปรุงอาหารประจำวันจากผลผลิตธรรมชาติ และใช้ชีวิตในวิถีธรรมชาติ นอกจากนี้ ระบบการค้าเสรีในสังคมยุคใหม่ทำให้มีการระดมผลิต และโฆษณาอาหารและเครื่องดื่ม เพื่อจูงใจผู้บริโภค ทั้งกลุ่มเด็กและผู้ใหญ่อย่างมากมาย เช่น อาหารจานด่วนที่มีสารอาหารไม่ครบหมู่ มีแป้ง ไขมัน และน้ำตาล มากเกินไป เครื่องดื่มที่มีส่วนประกอบของน้ำตาลสูง มีสารปรุงแต่งที่มีพิษภัยต่อสุขภาพ รวมทั้งของกินเล่นแบบกรุบกรอบ ชวนให้กินจนเกินความต้องการของร่างกาย

            ชีวิตในเมืองที่เร่งรีบและผลจากการโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารปรุงแต่ง ทำให้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่มีพฤติกรรมการกินอาหาร ที่เปลี่ยนแปลงไป โดยกินอาหารไม่ครบ ๕ หมู่ อาหารมีส่วนผสมของไขมัน แป้ง น้ำตาล สูงเกินความต้องการ และไม่เป็นไปตามหลักโภชนาการ นอกจากนี้คนยุคใหม่ยังมีความเครียดจากการแข่งขันสูง และขาดการออกกำลังกาย ที่จะช่วยเผาผลาญพลังงานส่วนเกิน ผลสำรวจภาวะอาหารและโภชนาการ รวมทั้งการศึกษาวิจัยของหลายสถาบันจึงพบว่า ความชุกของโรคอ้วนยังเป็นต้นเหตุของโรคเรื้อรังในคนไทยเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กลุ่มที่อาศัยอยู่ในเขตเมือง แม้แต่เด็ก ถ้ากินอาหารไม่ถูกหลักโภชนาการ ก็จะมีน้ำหนักเกินเกณฑ์และเป็นโรคอ้วนได้ ในช่วง พ.ศ. ๒๕๓๙ - ๒๕๔๒ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลพบว่า โรคอ้วนในเด็กมีอัตราเพิ่มขึ้นสูงมาก และเด็กอ้วนเหล่านี้ มีประวัติการป่วยเป็นโรคเบาหวานเพิ่มขึ้นด้วย ส่วนเด็กนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร จากการศึกษาใน พ.ศ. ๒๕๔๔ พบว่า ร้อยละ ๑๐.๒ ของนักเรียนชาย และร้อยละ ๑๓.๒ ของนักเรียนหญิง เป็นโรคอ้วน