การติดต่อและระยะฟักตัว

            เนื่องจากพบไวรัส บี ได้ในสารน้ำต่างๆ ของร่างกาย รวมทั้งในน้ำอสุจิ โรคนี้จึงติดต่อได้หลายทางคือ โดยทางเข็มฉีดยา และกระบอกฉีดยาที่ปนเปื้อนเชื้อ การถ่ายเลือด การได้รับผลิตภัณฑ์จากเลือด การแพร่จากมารดาสู่ทารก การติดจากผู้ป่วย หรือผู้ที่เป็นพาหะของโรคไปสู่คนปกติ ที่อยู่ใกล้ชิด หรืออยู่ในครอบครัวเดียวกัน และติดต่อโดยการร่วมเพศ


            โรคนี้มีระยะฟักตัวยาวนานแตกต่างกัน แล้วแต่วิธีการติดโรค โดยกินเวลาประมาณ ๕๐-๑๘๐ วัน โรคนี้เกิดได้กับประชากรทุกกลุ่มอายุ ตั้งแต่ทารกแรกเกิดจนถึงผู้ใหญ่ ในประเทศไทยทารกติดเชื้อเพิ่มตามอายุ ในเด็กอายุต่ำกว่า ๕ ปี พบ น้อย อายุ ๖-๑๔ ปี จะมีภูมิคุ้มกันแล้วประมาณ ร้อยละ ๓๐ เมื่ออายุถึง ๒๐ ปี จะพบประมาณ ร้อยละ ๕๐-๖๐ ภูมิคุ้มกันนี้จะเกิดขึ้นได้ โดยการติดเชื้อในธรรมชาติ โดยไม่ปรากฏอาการของโรค และพบว่าในประชากรไทยโดยทั่วไป จะเป็นพาหะของโรคอยู่ประมาณร้อยละ ๕-๑๐ ผู้ที่เป็นพาหะเรื้อรังนี้ จะมีเชื้อไวรัส บี อยู่ในตัวตลอดเวลา สามารถแพร่ให้แก่ผู้อื่นต่อไปได้