เล่มที่ 39
โรคเลือดออกฮีโมฟิเลีย
สามารถแชร์ได้ผ่าน :
การรักษาผู้ป่วยโรคฮีโมฟิเลียที่บ้าน ตามหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
หลักการของการรักษาที่บ้านคือ ให้ผู้ป่วยโรคฮีโมฟิเลียมีสารทดแทนปัจจัยการแข็งตัวของเลือดที่ผู้ป่วยขาดไว้ฉีดเองที่บ้าน ทำนองเดียวกันกับผู้ป่วยโรคเบาหวานที่มีอินซูลินไว้ฉีดเองที่บ้าน ส่วนประกอบของเลือดที่ใช้ ได้แก่ พลาสมาสดผงไครโอพรีซิพิเทต ผงผ่านความร้อน หรือแฟกเตอร์เข้มข้น ผู้ป่วยและพ่อแม่หรือผู้ดูแลจะต้องได้รับการฝึกสอน ให้รู้จักสังเกตอาการเลือดออก ในระยะเริ่มต้น เพื่อสามารถฉีดส่วนประกอบของเลือดหรือแฟกเตอร์เข้มข้นให้แก่ผู้ป่วยได้อย่างทันกาล
ศาสตราจารย์ แพทย์หญิงภัทรพร อิศรางกูร ณ อยุธยา เริ่มใช้วิธีการรักษาที่บ้าน สำหรับผู้ป่วยโรคฮีโมฟิเลียเอ อายุ ๗ ปี อยู่ที่จังหวัดพิษณุโลกเป็นรายแรก เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๒ โดยพ่อของผู้ป่วยจะเบิกพลาสมาเข้มข้นไครโอพรีซิพิเทต ใส่กระติก บรรจุน้ำแข็งแห้ง ระหว่างการเดินทาง แล้วนำไปเก็บที่บ้านในตู้เย็นแช่แข็งอุณหภูมิ -๒๐ องศาเซลเซียส และจะเป็นผู้ให้พลาสมาเข้มข้นไครโอพรีซิพิเทตแก่ผู้ป่วย เมื่อผู้ป่วยมีอาการตึงปวดกล้ามเนื้อหรือข้อ
พลาสมาสดผง
ที่ผลิตโดยสภากาชาดไทย
ใน พ.ศ. ๒๕๒๕ ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย สามารถผลิตพลาสมาสดผง (FDP) สำหรับการรักษาที่บ้าน เนื่องจากการขนส่งและการเก็บรักษาทำได้ง่าย และสะดวกขึ้น โดยการแช่ในถังใส่น้ำแข็งระหว่างการเดินทาง และเก็บในตู้เย็นธรรมดา (๔ องศาเซลเซียส) ต่อมาใน พ.ศ. ๒๕๔๐ เริ่มใช้ไครโอพรีซิพิเทตผงผ่านความร้อน ส่วนการขนส่งและการเก็บรักษาไครโอพรีซิพิเทตผง ผ่านความร้อน ทำเช่นเดียวกับพลาสมาสดผง
ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๙ สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ร่วมกับกระทรวงสาธารณสุข มูลนิธิโรคเลือดออกง่ายฮีโมฟิเลียแห่งประเทศไทย และคณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล ได้มีการบริหารจัดการรักษาโรคฮีโมฟิเลีย ซึ่งเป็นโรคเรื้อรังที่มีค่าใช้จ่ายสูง โดยให้ผู้ป่วยทุกคนที่ลงทะเบียนในโรงพยาบาล ที่เป็นหน่วยบริการเฉพาะโรคฮีโมฟิเลียทั่วประเทศได้รับแฟกเตอร์ ๘ เข้มข้นจำนวนหนึ่งสำหรับผู้ป่วยโรคฮีโมฟิเลียเอ และแฟกเตอร์ ๙ คอมเพล็กซ์สำหรับผู้ป่วยโรคฮีโมฟิเลียบี หรือเก็บไว้ที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน เพื่อใช้ในการรักษา หากเริ่มมีอาการเลือดออกที่บ้าน โดยมีงบประมาณ สำหรับการซื้อแฟกเตอร์เข้มข้น ๙๐,๐๐๐ บาทต่อคนต่อปี สำหรับผู้ป่วยเด็ก อายุต่ำกว่า ๑๐ ปี และ ๑๒๐,๐๐๐ บาทต่อคนต่อปี สำหรับผู้ป่วยเด็กอายุตั้งแต่ ๑๐ ปีขึ้นไป และผู้ใหญ่
หัวข้อก่อนหน้า
