นอกจากธรรมเนียมปฏิบัติ ที่พระมหากษัตริย์จะทรงแต่งตั้งคณะสงฆ์ไทยให้มีสมณศักดิ์ และพระราชทานพัดยศ เป็นเครื่องประกอบเกียรติยศตามลำดับชั้นสมณศักดิ์แล้ว ยังมีการพระราชทานสมณศักดิ์พัดยศแก่พระสงฆ์อนัมนิกาย หรือพระญวน และแก่พระสงฆ์จีนนิกาย หรือพระจีนอีกด้วย โดยเริ่มมีขึ้นในรัชกาล พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในหนังสือ ตาลปัตร พระนิพนธ์ของหม่อมเจ้าดวงจิตร จิตรพงศ์ กล่าวถึงมูลเหตุ การตั้งสมณศักดิ์พระสงฆ์ญวน และพระสงฆ์จีนว่า สืบเนื่องจากการที่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ ทรงคุ้นเคยกับพระสงฆ์ญวน คือ องฮึง แต่ครั้งที่ทรงพระผนวชอยู่ในรัชกาลที่ ๓ โดยทรงสอบถามองฮึง เกี่ยวกับเรื่องนิกายมหายาน ซึ่งเป็นพระพุทธศาสนาของพระญวน จึงทรงคุ้นเคยและโปรดอัธยาศัย ครั้นเมื่อเสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติแล้ว จึงทรงให้การสนับสนุน และทรงปฏิสังขรณ์วัด ที่องฮึงเป็นเจ้าอาวาส พระสงฆ์ญวนจึงได้มีโอกาสเข้าเฝ้าแหน ตั้งแต่รัชกาลที่ ๔ และยังได้เข้าไปทำพิธีกงเต๊ก ในการพระบรมศพ และพระศพเจ้านายอยู่เนืองๆ ในรัชกาล พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระสงฆ์ญวนก็ได้เข้าไปทำพิธีกงเต๊ก ในการพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และงานพระศพ สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ จึงทรงพระราชปรารภ ถึงความภักดีของพระสงฆ์ญวน รวมทั้งพระสงฆ์จีนที่เข้ามาทำพิธีถวายในครั้งนั้น ทรงพระราชดำริว่า พวกญวนทั้งพระและคฤหัสถ์ ซึ่งมีอยู่ในพระราชอาณาเขตในเวลานั้น เป็นแต่มีเชื้อสายญวนเกิดในพระราชอาณาเขตเช่นเดียวกับพวกมอญ และพระสงฆ์มอญก็ได้รับการถวายสมณศักดิ์อย่างพระสงฆ์ไทย จากพระเจ้าแผ่นดิน ในรัชกาลก่อนเช่นกัน จึงสมควรจะทรงตั้งพระสงฆ์ญวนให้มีสมณศักดิ์ด้วย แต่พระสงฆ์ญวนถือนิกายมหายาน จะเข้าทำกิจพิธีสงฆ์ร่วมกับพระสงฆ์ไทย อย่างพระสงฆ์มอญไม่ได้ จึงทรงพระราชดำริให้มีทำเนียบสมณศักดิ์ สำหรับพระสงฆ์ญวนขึ้นต่างหาก และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีสมณศักดิ์ สำหรับพระสงฆ์จีนในคราวเดียวกันด้วย ทรงเลือกสรรพระสงฆ์ญวนที่เป็นคณาจารย์ ตั้งเป็นตำแหน่งพระครูเจ้าคณะใหญ่ และพระครูเจ้าคณะรอง พระปลัดและรองปลัด ส่วนพระสงฆ์จีนตำแหน่งหัวหน้า เป็นตำแหน่งพระอาจารย์ และมีตำแหน่งพระปลัด เช่นเดียวกับของพระสงฆ์ญวน และพระราชทานสัญญาบัตร มีราชทินนามกับพัดยศ ซึ่งจำลองแบบพัดพระไทย แต่ทำให้มีขนาดย่อมลง