เด็กๆ อาจเคยได้ดูภาพยนตร์วิทยาศาสตร์บางเรื่อง ที่มีนักวิทยาศาสตร์พยายามชุบชีวิตไดโนเสาร์ ซึ่งสูญพันธุ์ไปแล้วหลายสิบล้านปี ขึ้นมาใหม่ ถึงแม้ว่าภาพยนตร์เหล่านี้จะเป็นแค่ความฝันของผู้กำกับภาพยนตร์เท่านั้น แต่เนื้อหาของการชุบชีวิตไดโนเสาร์นี้ มาจากความรู้สมัยใหม่ที่มีใช้อยู่จริงในปัจจุบัน

เนื้อหาในภาพยนตร์นั้น นักวิทยาศาสตร์ได้พยายามสกัดเอาสารเคมีจากซากดึกดำบรรพ์ของไดโนเสาร์ เพื่อศึกษาสมบัติของสารเคมีเหล่านี้ ซึ่งทำหน้าที่ช่วยถ่ายทอดรูปร่างลักษณะของไดโนเสาร์ ผ่านการใช้เครื่องมือทันสมัย อย่างเช่น เครื่องคอมพิวเตอร์ ระบบอินเทอร์เน็ต จนทำให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจได้ว่า จะชุบชีวิตไดโนเสาร์ขึ้นมาอีกครั้งได้อย่างไร

ในโลกความเป็นจริงนั้น มีนักวิทยาศาสตร์อีกหลายคนจากทั่วทุกมุมโลก กำลังพยายามสกัดสารเคมี ที่ช่วยถ่ายทอดลักษณะของสิ่งมีชีวิต ที่ยังมีอยู่ในปัจจุบัน ทั้งจากเชื้อโรค จากพืช จากสัตว์ หรือแม้แต่จากคน โดยอาศัยเครื่องคอมพิวเตอร์ และระบบอินเทอร์เน็ต เช่นเดียวกันกับในภาพยนตร์

นักวิทยาศาสตร์เหล่านี้ ไม่ได้กำลังชุบชีวิตตัวอะไรขึ้นมาใหม่ แต่พวกเขากำลังพยายามค้นหาความลับ ที่ซ่อนอยู่ในสารเคมี จากร่างกายของสิ่งมีชีวิต เช่น ทำไมเชื้อโรคขนาดเล็กจิ๋ว ที่คนเรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่า กลับก่อให้เกิดโรคร้ายแรงได้ หรือแม้แต่ทำไมคนบางคนจึงเกิดมามีลักษณะที่ผิดปกติ หรือไม่สบายเหมือนกับญาติผู้ใหญ่ของเขาได้ง่ายกว่าคนอื่น ด้วยการนำเอาเครื่องคอมพิวเตอร์มาไว้ช่วยศึกษาความลับ จากสารเคมีในร่างกายของคนคนนั้น จนนักวิทยาศาสตร์อาจจะค้นพบวิธีการรักษาโรคหรือความผิดปกตินี้ได้ในไม่ช้า

ด้วยเหตุนี้ เมื่อโตขึ้น เด็กๆ น่าจะพยายามตั้งใจเรียนและหาความรู้ เรื่องการนำเอาเครื่องคอมพิวเตอร์ และระบบอินเทอร์เน็ต มาใช้ในการทดลองศึกษาทางชีววิทยา และวิทยาศาสตร์ด้านอื่นๆ แทนที่จะใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ที่บ้าน หรือที่โรงเรียน ในการเล่นเกมเท่านั้น เพื่อที่ต่อไปเด็กๆ อาจจะเป็นนักวิทยาศาสตร์เอกของโลกที่ค้นพบวิธีการรักษาโรคร้าย หรือแม้แต่ อาจจะเป็นคนแรกของโลก ที่ชุบชีวิตไดโนเสาร์ขึ้นมาก็ได้