ตามทฤษฎีกำเนิดระบบสุริยะ เชื่อว่า ดาวหางเป็นเศษเหลือจากการสร้างดาวเคราะห์ยักษ์ ซึ่งได้แก่ ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส และดาวเนปจูน และถูกพลังงานของการแผ่รังสี จากดวงอาทิตย์ผลักออกไปสู่แถบคอยเปอร์ และดงดาวหางของออร์ต ซึ่งเป็นบริเวณที่หนาวเย็นมากๆ สสารที่ประกอบขึ้นเป็นใจกลางหัวของดาวหาง ซึ่งเป็นก้อนน้ำแข็งสกปรก จึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงดังเช่นสสารบนดาวเคราะห์ โดยเฉพาะโลก ผิวโลกมีลมฝนและสิ่งที่อาศัยอยู่ในโลก รวมทั้งแสงแดด ตลอดจน ดาวเคราะห์น้อย และดาวหางจำนวนหนึ่งที่วิ่งมาชนโลก ย่อมทำให้สสารบนผิวโลก แปรเปลี่ยนไปจากสภาพ เมื่อ ๔,๕๐๐ ล้านปี มาแล้ว ดังนั้น ดาวหางซึ่งถือเสมือนเป็นหนังสือ หรือตำราที่เก็บข้อมูลความลึกลับของระบบสุริยะ จึงมีความสำคัญอย่างมากต่อความเข้าใจ ของกำเนิดระบบสุริยะ นอกจากนี้ ดาวหางเป็นวัตถุนอกโลกที่ได้ชื่อว่า มีอันตรายต่อโลกพอๆ กับดาวเคราะห์น้อย ที่มีโอกาสชนโลกได้ การชนโลกของดาวเคราะห์น้อย หรือดาวหาง อาจทำให้สัตว์โลกหลายชนิดสูญพันธุ์ การสำรวจศึกษาดาวหางจึงเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อหาทางป้องกันกรณีที่วัตถุอันตรายจะมาชนโลก