พิพิธภัณฑสถานส่วนบุคคล
ในสมัยกลางของยุโรป (อยู่ในช่วงระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ ๕-๑๕) พิพิธภัณฑสถานต่างๆ เกิดขึ้นในกลุ่มสังคมชั้นสูง คือ พระบรมวงศานุวงศ์ และแวดวงขุนนางเท่านั้น วัตถุที่เก็บรวบรวมอยู่ในพิพิธภัณฑสถานเหล่านี้มีคุณค่าในทางเศรษฐกิจ สามารถใช้เป็นทุนในการทำสงครามและบริหารประเทศ นอกเหนือไปจากการเป็นศาสนวัตถุตามลักษณะการใช้สอยเดิม
ต่อมาจึงเกิดเป็นพิพิธภัณฑสถานที่รวบรวมงานศิลปะของยุคสมัยกรีกและโรมัน และเปิดเป็นพิพิธภัณฑสถานส่วนบุคคลขึ้นหลายแห่ง ที่สำคัญที่สุดคือ พิพิธภัณฑสถานของตระกูลเมดิชี (Medici Family) แห่งเมืองฟลอเรนซ์ (Florence) ประเทศอิตาลี ซึ่งในเวลาต่อมา ได้ยกให้เป็นของรัฐ ขณะเดียวกันได้เริ่มมีการสะสม และเปิดเป็นพิพิธภัณฑสถานส่วนบุคคลขึ้นอีกในหลายประเทศ ในทวีปยุโรปด้วย
การสะสมวัตถุทางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเริ่มกันอย่างจริงจังในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ ๑๗ เมื่อเริ่มมีการศึกษาเกี่ยวกับมนุษย์ และประวัติธรรมชาติ ตลอดจนมีการตั้งสถาบัน เพื่อศึกษาค้นคว้าเรื่องนี้ในประเทศฝรั่งเศส อิตาลี และอังกฤษ ทำให้เจ้าหน้าที่ในพิพิธภัณฑสถานส่วนบุคคลต่างๆ สามารถเรียนรู้เพื่อการจำแนกวัตถุพิพิธภัณฑ์ออกตามประเภททางวิชาการ และนำไปสู่การแบ่งประเภทของพิพิธภัณฑสถานตามศาสตร์ต่าง ๆ